Το Σαββατοκύριακο έμαθα για ένα ακόμα ζευγάρι που χωρίζει περίπου ένα χρόνο μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού. Και λέω ακόμα ένα, γιατί για κάποιο λόγο τέτοιου τύπου νέα πλέον δε μου δημιουργούν καμία έκπληξη - είτε εγώ βρίσκομαι σε κοινωνικό κύκλο που δεν ωρίμασε ποτέ, είτε η κατάσταση αυτή πάει να γίνει trend τελευταία.
Λοιπόν, άκου να δεις, τόσο προσωπικά θα μιλήσω σήμερα, όλο αυτό δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη.
Τα παιδιά μέσα στο τωρινό lifestyle και όχι, δε φταίει ο Κωστόπουλος γι'αυτό, έχουν γίνει πολύ δύσκολη πίστα. Ο χρόνος που τους διαθέτουν οι γονείς τους, χωρίς αυτό να αναιρεί το ότι είναι ποιοτικός, είναι ο μίνιμουμ, με αποτέλεσμα ο δικός τους, ο προσωπικός ή καλύτερα ο δυαδικός, να γίνεται απλά ανύπαρκτος.
Οι τωρινοί γονείς είμαστε ακόμα παιδιά. Η 35αρα μαμά θεωρείται πλέον νέα - στα 34 βγαίνει για κόκτεϊλς με τις εργένισσες φίλες της, κάνει γιόγκα και δουλεύει σκληρά για την καταξίωση στην ιεραρχία και την οικονομική κλίμακα του γραφείου.
Ο αντίστοιχος μπαμπάς μαζεύει τους δικούς του για play station, ξεχνιέται στα after work μπαράκια, ξενυχτάει στο facebook, κανονίζει να πάει με την γκόμενα εκδρομή το τριήμερο και δουλεύει επίσης εξαντλητικά για να ανταπεξέλθει στο ρόλο του και στους λογαριασμούς της συγκατοίκησης.
Της συγκατοίκησης. Εκεί που παιρνώ και μόνος μου καλά, αλλά αν είμαστε μαζί είναι ακόμα καλύτερα. Εκεί που εσύ νυστάζεις και κοιμάσαι αγκαλιά με το βιβλίο, εγώ χαζεύω δίπλα σου στο pinterest. Εσύ θέλεις να πας για μπίρες, εγώ θα έρθω να σε βρω μετά το σινεμά. Χαλαρά.
Αγαπιόμαστε, ναι, αλλά έχουμε καταλάβει πόσο πολύ θα αλλάξουμε; Πόσο πολύ όλα αυτά που κάναμε κάποτε επειδή απλά και μόνο μας έκαναν ευτυχισμένους θα γίνουν τρίτη, τέταρτη ή και πάτος-της-λίστας προτεραιότητα; 'Οχι.
Ναι εντάξει, η χαρά θα πλημμυρίσει το σπίτι, τα καινούργια ενδιαφέροντα και οι ρόλοι θα φουλάρουν το ρεζερβουάρ, όλα θα αποκτήσουν μια άλλη διάσταση πιο πραγματική, πιο γλυκιά, πιο ευαίσθητη, πιο τρυφερή... αλλά, άλλη.
Μπορεί να ακούγεται χαζό, αλλά ακόμα και αν ο ερχομός του παιδιού σε ένα ζευγάρι είναι αδιαμφισβήτητα το πιο τρελό τριπ, θέλει υπομονή, θέλει αντοχές και πάνω απ'όλα θέλει γερή βάση για να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις. Εκεί λίγο, σε αυτή τη βάση που τις περισσότερες φορές τα θεμέλια είναι φτιαγμένα α λά τζένγκα, εκεί χάνεται η μπάλα.
Μελλοντικές μαμάδες που παντρεύτηκαν τους μελλοντικούς μπαμπάδες γιατί άρχισαν να μεγαλώνουν και να μην περνάει η μπογιά τους, γιατί ερωτεύτηκαν το προφίλ του ωραίου, μοιραίου και δυναμικού, γιατί πείστηκαν ότι αγαπάνε τα παιδιά αφού παίζουν μπάλα με τον πεντάχρονο ανηψιό ένα μισάωρο την εβδομάδα, γιατί προσπέρασαν τις αντιθέσεις αφού κάνουν καλό σεξ, γιατί έχουν λεφτά. Άντρες που πήραν την απόφαση γιατί πίστεψαν ότι θα κάνουν καλή παρέα με το γιο τους, ότι το μωρό δε θα χρειάζεται και τόσο πολύ τον μπαμπά του, ότι είναι κουλ να είσαι μπαμπάς στις μέρες μας - bend it like beckham, ότι η γυναίκα που καψουρεύτηκαν θα συνεχίζει να είναι καταπληκτική σύντροφος και ερωμένη, ότι τα λεφτά φτάνουν.
Ένα τουβλάκι να τραβήξεις από όλο αυτό το τζένγκα και το οικοδόμημα σκάει σαν κλωτσιά σε κάστρο στην άμμο μπροστά στα μούτρα σου.
Εννοείται ότι δεν έχω συμβουλή γι'αυτό. Εννοείται ότι δεν προτίθεμαι να δίνω συμβουλές, αφενός γιατί δεν είμαι αρμόδια, αφετέρου γιατί καλή η θεωρία και η ανασκόπηση στο παρελθόν όταν όλα έχουν τελειώσει αλλά αν είσαι μάγκας πήγαινε και σκάστο στη νύφη όταν διαλέγει το μπουκέτο της και επίσης για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είμαι από άλλο πλανήτη. Και εγώ τσακώνομαι και εγώ αγανακτώ και εγώ ζορίζομαι. Και Εμείς, δηλαδή.
Απλά να πω ότι το κατανοώ. Και με αυτά που ακούω και ζω γύρω μου, καταλήγω στο ότι καλά κάνετε και χωρίζετε. Αλήθεια.
Σπίτι με παιδιά και δυστυχία, φωνές και τσακωμούς είναι σχήμα οξύμωρο.
Αφού δεν έγιναν τα κουμάντα από την αρχή, ας εξασφαλιστεί ένα ήρεμο και πολιτισμένο περιβάλλον για το παιδί στο μέλλον, τα νέα είναι ότι μπορεί ένας ανθρωπάκος να μεγαλώσει εξαιρετικά και χωρίς να έχει τους δύο γονείς full time.
Μη σας πω τί γίνεται με την πίστα όταν τα παιδιά είναι δύο. Game - resync.
πι.ες: να καταθέσω ότι έχω τρία χρόνια να δω λάιβ την τελετή απονομής των 'Οσκαρ. 'Οσοι με ξέρετε, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ.
πόσο συμφωνω. δε στα λεει κανεις αυτα οταν διαλεγεις το μπουκετο, ούτε καμια μάνα τα λέει παραεξω μην και νομιζει κανεις πως δεν ειναι ευτυχισμενη. σου σκαει εκπληξη ολο το πακετο. ειμαστε λιγο κακομαθημενη γενια τελικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συμφωνησω στο καλα κανετε και χωριζετε. απλα νομιζω οτι αξιζει μια γερη προσπαθεια και καμια φορα και βοηθεια απο ειδικο.
σιγά τα Όσκαρ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η γενιά των δικών μας χώριζε εύκολα και χωρίς pinterest, facebook, playstation κλπ. κλπ. Είχαν το Βοσκόπουλο, τη Νεράιδα και τις γκομενότσαρκες στο Ελληνικό στην πλ. κολωνακίου instead. Μην το ψάχνεις, δικαιολογίες για ανώριμους και ανώριμες πάτα θα υπάρχουν. Η ουσία βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο αφού κάποιες (κάποιοι) από αυτές (αυτούς) που περιγράφεις ούτε ένα διαζύγιο της προκοπής δεν είναι σε θέση να πάρουν...Και είναι πολλές (πολλοί) αυτοί ανάμεσά μας, δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά όλα αυτά, αν και εγώ δε θα το ανέλυα τόσο στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Πάντα συνέβαινε αυτό. Και για μένα είναι βασικός λόγος η έλλειψη βάσης στα ζευγάρια (που το ανέφερες). Μόλις έρχονται τα παιδιά οι αντοχές σου, τα νεύρα σου, η υπομονή σου, δοκιμάζονται στα άκρα. Και είναι λογικό αρκετοί να τα παίζουν με τη νέα κατάσταση. Παλιά ήταν πιο δύσκολο ένα ζευγάρι να προχωρήσει στο χωρισμό, σε μεγάλο βαθμό για κοινωνικούς λόγους, για τη γυναίκα και για οικονομικούς ίσως μιας και πολλές δε δούλευαν ακόμα και οι γονείς/συγγενείς προέτρεπαν το ζευγάρι να κάνει τα στραβά μάτια σε μια δυσλειτουργική κατάσταση και να παραμείνουν ενωμένη οικογένεια "για το καλό των παιδιών". Πράγμα τραγικό βέβαια γιατί τα προβλήματα σε ένα σπίτι δεν κρύβονται κάτω απ΄το χαλί. Και τα παιδιά συνέχιζαν να μεγαλώνουν σε ένα σπίτι με τους γονείς "μαζί", αλλά στην πραγματικότητα χώρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και τώρα η πρώτη μου αντίδραση όταν ακούω για χωρισμό ζευγαριού με παιδιά είναι :S, αλλά μετά σκέφτομαι τα παραπάνω. Καλύτερα σε ένα υγιές περιβάλλον με τον ένα γονιό και τον άλλο εκ περιτρπής, παρά μια καθημερινότητα με καυγάδες και μίσος. Βέβαια δεν παύω να πιστεύω οτι τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν και με τους δυο γονείς, οπότε αυτό που με θλίβει πάνω απ'όλα είναι η ανωριμότητα όσων αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια χωρίς να έχουν υπολογίσει οτι όσο περνούν τα χρόνια η σχέση τους δε θα παραμένει όπως τα πρώτα χρόνια.
Συμφωνώ..δυστυχώς! Το καλύτερο που πρέπει να γίνει για το παιδί..κι ας είναι με τον ένα γονιό σε καλύτερο περιβάλλον. Είναι πάντα δυσάρεστο όταν ακούω να χωρίζουν οικογένεις. Αν είναι μόνο του το ζευγάρι όλα είναι αλλιώς..πιο εύκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις τόσο δίκιο, χίλιες φορές όμως ένα παιδί να ζει σε ένα περιβάλλον ήρεμο, παρά σε ένα περιβάλλον όπου οι δυο γονείς συναντιούνται μόνο στην εξώπορτα, ή που προσποιούνται μπροστά σε φίλους και γονείς οτι είναι το τέλειο ζευγάρι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι πιστεύουν πως ο έγγαμος βίος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, πως κάθε μέρα, όλη μέρα είναι σαν ταξιδάκι αναψυχής, πως ο σύντροφος είναι η αδελφή - ψυχή που θα συμφωνεί πάντα μαζί τους, πως το σπίτι τους θα είναι σαν σαλόνι σε σελίδες περιοδικού, πως η ζωή τους θα είναι σαν σαπουνόπερα, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πετύχουν οι ανταύγειες στο μαλλί, είναι πολύ γελασμένοι. Προσωπικά, με τον άντρα μου, είμαστε μαζί 15 χρόνια (τα 10 παντρεμένοι). Ήξερα από την αρχή τις ιδιοτροπίες του χαρακτήρα του και της πατρικής οικογένειάς του. Δεν προσπάθησα να αλλάξω σχεδόν τίποτα από όλα αυτά. Τον παντρεύτηκα γι' αυτό που ήταν, κι ας μου σπάει τα νεύρα μερικές φορές. Του ζητάω βοήθεια, του παραπονιέμαι όταν αισθάνομαι πως με παραμελεί. Ομως δεν του πετάω στα μούτρα πως "εγώ δεν είμαι η δουλάρα σου για να σου βάλω να φας". Κάνω υπομονή όταν κάνει μπάνιο και μετατρέπει το μπάνιο σε πισίνα και κάνει υπομονή όταν είμαι κουρασμένη και γκρινιάζω !!! Ξέρω πολύ καλά πως ποτέ δεν έχουμε οικονομκή άνεση και πάντα θα παλεύουμε για τα βασικά, αλλά ξέρω και πως ότι περνάμε, καλό ή κακό, θα το περνάμε ΜΑΖΙ, θα είναι πάντα εκεί για να με στηρίξει και δεν θα βάλει τίποτε άλλο πάνω από τη δική μας οικογένεια. Αυτό μου φτάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία
Δε μας εγραψες τι γινεται οταν καποιος το θυμηθει μετά από δυο παιδια και ενα συζυγο που δεν ελειψε ποτε τριημερο , με η ανευ γκομενας, ουτε επαιζε playstation.....
ΑπάντησηΔιαγραφήloretta & efal, δεν έκανα σύγκριση της δικής μας γενιάς με την παλιότερη, εννοείται ότι πάντα υπήρχαν αφορμές για χωρισμούς απλά ίσως "θαβόντουσαν" πιο πολύ τότε. έκανα μόνο περιγραφή του τί συμβαίνει σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήανώνυμε, όχι δε σας έγραψα. προφανώς και υπάρχουν και άλλα προβλήματα σε ένα ζευγάρι και προφανέστατα δεν είμαι ειδική επί του θέματος. απλή καταγραφή κάνω. δεν ασχολήθηκα όπως θα είδες τόσο με τις αιτίες, όσο με το αποτελέσμα.
Αν σε καταλαβαίνωωω! κι εγώ τρία χρόνια τα βλέπω ''κατεβασμένα'' απο καποιο torrent blog στη ζούλα,ΜΈΕΕΕΡΕΣ ΜΕΤΆ...γιατί και η Nova δεν συμφέρει,νομίζουν ότι είμαστε όλοι Μπρούκληδες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τους χωρισμούς, συμφωνώ 100% μαζί σου.Αν δεν μπορεις να καταλάβεις πριν γίνεις γονιός αν μπορείς να γίνεις γονιός κι αν ο εκαστοτε συντροφος είναι κατάλληλος ή όχι (για 1002 λόγους) τότε τουλάχιστον μην το παιδέυεις αφού κάνεις.
Ανήκω σε αυτές που προσπέρασαν τις αντιθέσεις και τον παντρεύτηκαν για το τέλειο σεξ κι ενώ δεν περίμενα ότι θα το έλεγα, τελικά όντως δεν το μετάνιωσα.Ένα χρόνο μετά ναι είμαστε "κάπως" και συνήθως , απ' την κούραση και την αυπνία, έτοιμοι να ανταλλάξουμε μηνύσεις για ξυλοδαρμό, και όχι δεν βλεπόμαστε και δεν βγαίνουμε πια ούτε για καφέ αλλά το σεξ-πρός το παρόν τουλάχιστον-κρατάει ακόμη. Κι αν μένει κάτι όρθιο από τον σίφουνα "παιδί" είναι να μην ξεχνάς ότι είστε και εραστές (το άλλο που μένει όρθιο, φαντάζομαι δεν χρειάζεται να το αναλύσω χαχα!). Το κείμενο σου έχει μια τεράστια αλήθεια.Το παιδί μπορεί να σε δέσει μπορεί και να σε λύσει για πάντα ειδικά αν προυπήρχαν θέματα στο ζευγάρι.Παρόλα αυτά θεωρώ πιο υγιή λύση το διαζύγιο από δυο ανθρώπους που παριστάνουν τους αγαπημένους "για τα παιδιά" (άλλη δικαιολογία αυτή).Γνωρίζω ζευγάρι που έχει να κοιμηθεί μαζί -κυριολεκτικά και μεταφορικά- δύο χρόνια, η γυναίκα φαίνεται να κάνει τη ζωή της, ο άντρας στον κόσμο του αλλά δεν χωρίζουν "για τα παιδιά", το ένα από τα οποία έχει μαθησιακές δυσκολίες. Προκειμένου να είναι καλά το παιδί μου, προτιμώ τον χωρισμό παρά τη δημόσια εικόνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήOles bebaia parapanw milate ek tou asfalous giati to 99% twn diakastiriwn dinei apokleistiki epimeleia sti mana. H moni xwra stin Europi pou den yparxei by default to aytonoito:koini epimeleia."na minei to paidi me ton enan. " (afou ayti tha eimai egw). An o enas itan o allos kai oxi eseis 8a to legate toso eykola?
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ 100% στο ότι προσωπικά θα το έλεγα με πολύ μεγάλη δυσκολία. δεν γνωρίζω πρακτικά τί σημαίνει "κοινή επιμέλεια" όμως από προσωπική εμπειρία χωρισμένων πατεράδων-φίλων θα σου πω ότι τους ακούω να ζητάνε περισσότερα σαββατοκύριακα, πιο χαλαρά ωράρια, ίσως πιο πολλές μέρες ή διακοπές, κανείς όμως δε διανοήθηκε να μεγαλώσει μόνος του ένα παιδί χωρίς τη μαμά του - εφόσον εννοείται, εκείνη είναι κατάλληλη.
Διαγραφή