Απαγορεύεται η είσοδος.

Προφανώς οι περισσότεροι που διαβάζετε έχετε μεγάλη εμπειρία από μαιευτήρια, μάλλον πρώτη από όλες την δικιά σας, και δεν ξέρω πώς τη βιώσατε αυτή τη φάση, εγώ πάντως τελικά αποφαίνομαι, δύσκολα.
Την περασμένη εβδομάδα επισκέφθηκα το κολλητάρι Λήδα και το newborn κοριτσάκι της και σκεφτόμουν κάθε φορά που κατέβαινα προς την έξοδο τί σκατά άλλο μου φταίει εκτός από τις μαίες, που καρατσεκαρισμένο, έχουν όλες, για όλα, εντελώς διαφορετική και δική τους άποψη.
Τις μέρες του μαιευτηρίου θα τις ήθελα ρε παιδί μου, πριβέ.
Χάρντκορ πριβέ, με ταμπέλες δηλαδή έξω από το δωμάτια που θα γράφουν "Απαγορεύεται η είσοδος" και από κάτω κοντινή φώτο ενός ροτβάιλερ. Κατά προτίμηση και φωτεινή.
Δεν θα ήθελα να έρχεται κανείς, εκτός από τον σύζυγο, άντε και κανέναν γονέα για να μην πέσουν στα χάπια από τη στεναχώρια δηλαδή, και θα αποζητούσα μανιασμένα, όπως η γάτα την ξάπλα στη λιακάδα, ηρεμία.  Ησυχία.  'Οχι γνώμες, όχι άλλες γνώμες με εμπειρίες, με απολυτότητα, με γλώσσες ροδάνι και ακατάπαυστες φιλοφρονήσεις, με γέλια, με χειρονομίες, με μπαλόνια και συνθέσεις.
Πόσο κρίσιμες αυτές οι πρώτες μέρες κατά τη γνώμη μου για να αναλώνονται σε αδιάκοπες επισκέψεις συνήθως οποιαδήποτε ώρα βολευτεί ο καθένας - τόσο μουντρούχα εγώ που κάποιες φορές έκανα ότι κοιμόμουν ψεύτικα όταν ήμουν εντελώς εξουθενωμένη και είχα πια πειστεί ότι έχω το πιο όμορφο νεογέννητο του κόσμου, γιατί ξέρεις συνήθως "όλα τα νεογέννητα είναι μωρέ κάπως, αλλά το δικό σου ε, ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ".
Εντάξει τώρα θα πείτε ότι είμαι περίεργη και πάνω απ'όλα ξινή, και προφανώς ο κόσμος θέλει να δείξει την αγάπη του (δεν είπα το αντίθετο) και επειδή μας/σας αγαπάει ή έστω συμπαθεί, βλέπει και το μωρό μας/σας όμορφο, ναι, και αυτό ισχύει, αλλά σκεφτείτε ένα λεπτό.  'Ενα ήσυχο, καθαρό δωμάτιο που μυρίζει μόνο μωρό, και όχι ενίοτε τσιγαρίλα που φέρνουν τα τσουλούφια από τα μαλλιά, μια μαμά που δεν έχει να ανησυχεί γιατί πρέπει να χαμογελάει ενώ βγαίνει φωτογραφία προσπαθώντας να φαίνεται άνθρωπος με την γκρι φόρμα, με τον σύζυγό της δίπλα που δεν έχει να τσεκάρει αν τελείωσε το asti martini ή το ουίσκυ ή τί σκατά πίνατε εσείς τέλος πάντων, να παρατηρούν βαθιά αυτό το καινούργιο ανθρωπάκι που εισέβαλλε στη ζωή τους για να τη φέρει τούμπα.  Να το κοιτάνε με ουσία, πώς αναπνέει, τρώει και κοιμάται, και όχι να αγωνιούν πότε θα το πασάρουν πίσω γιατί ξαφνικά μπήκαν στο δωμάτιο οκτώ χαρούμενοι άνθρωποι που αποστειρώνουν τα χέρια τους με μανία και θέλουν να δουν "σε ποιον μοιάζει το μωρό."
Να μην ακούν τίποτα άλλο παρά μόνο το ένστικτό τους και τις οδηγίες που εκείνοι έχουν επιλέξει, να αφουγκράζονται αυτό το μικρό δικό τους χωρίς εξωτερικά παράσιτα, να προετοιμάζονται όπως μόνο εκείνοι ξέρουν και νιώθουν ότι μπορούν για τη μαγεία - μην γελάτε, υπάρχει και αυτή - των ημερών που θα ακολουθήσουν.
Καταλήγω στο ότι αυτός ο χείμαρρος μπαλονιών και βασικά συμβουλών δεν κάνει καλό.  Αρχικά πριν ανοίξουμε στόμα και πλημμυρίσουμε την νέα μαμά με αυτές, πρέπει να αναλογιστούμε το αυτονόητο.  Μας τις ζήτησε;  Και αν ναι, της τις ψιθυρίσαμε γλυκά με επίλογο πάντα, μην ανησυχείς, είστε όλοι καλά, θα τα καταφέρεις, ή τις ξεράσαμε σε bullet points με την σιγουριά της αυθεντίας φράου Χέλγκα μπουκώνοντας ταυτόχρονα ένα cup cake σε παστέλ αποχρώσεις.
Θα μου πεις εμείς ζήσαμε το hype κοπελιά και μας άρεσε, αισθανθήκαμε σταρ έστω και για λίγο, εσύ κυρία Παραξενίδου ας ηχογραφούσες κραυγές από αγριόσκυλα να ακούγονται από μέσα, άντε και παράτα μας.
Σεβαστό.  Σας λέω όμως μπουκώνοντας ένα τιραμισού, γιατί δεν μου βρίσκεται εδώ κερασματάκι μαιευτηρίου, με το φρύδι της Φράου σηκωμένο, ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα έτσι και η μετάβαση στην υποτιθέμενη ανώμαλη οικιακή προσγείωση, πολύ πιο γλυκιά.
Εγώ δηλαδή έσφαλα δύο φορές, ασυγχώρητη πραγματικά, τρίτο δεν θα κάνω, αλλά αν, ε και έρθει κανείς.  Θα του κόψω τα πόδια ;-)

πι.ες: Επειδή δεν ανεβάζω αναρτήσεις συχνά δυστυχώς (για εμένα), δεν λέω και νέα ρε σεις.  Γράφω και στο Ταλκ, ένα καθόλα νορμάλ free press για γονείς, καθόλου με το ζόρι.  Δείτε εδώ.

πι.ες: στο section νέα, που ευελπιστώ κάποια στιγμή να γίνει ρε παιδί μου, ξέρεις, SECTION, αναγνωρίζω στην Ήβη, εκτός από τους εξαιρετικούς χυμούς, ότι είναι και ένα brand με χιούμορ.  Για του λόγου το αληθές δείτε τί έστειλε σε εμένα, μεταξύ άλλων (χυμών και ανθρώπων) φυσικά.