Από κάπου από το βάθος ακούγεται αντρική φωνή με γέλιο:
- Πάλι θα βγεις; Τα παιδιά τί θα τα κάνεις, μόνα τους θα μείνουν βραδιάτικα; Mάνα είσαι εσύ;
Είναι ο φίλος μου ο Τάκης που με κοροϊδεύει.
Το γιατί με κοροϊδεύει όμως είναι το θέμα.
Παρόμοιες ατάκες μπορεί να έχω ακούσει πριν τρεις εβδομάδες, πριν τρεις μήνες, πριν τρία χρόνια *three is the magic number* από συναδέλφους, από γνωστούς, από παντελώς αγνώστους που αισθάνθηκαν την ανάγκη να πουν τη χαζομάρα τους για να σπάσει - υποτίθεται - ο πάγος. Με τον Τάκη το έχουμε συζητήσει κάποιες φορές και αυτό που μας έχει απομείνει είναι να κάνουμε πλάκα. Ως πότε όμως; Και πρέπει να κάνουμε πλάκα στην πραγματικότητα; Νομίζω πως με τους δικούς μου, ναι πρέπει, απλά και μόνο επειδή αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου παρόλο που γνωρίζω ότι στην πανελλήνια κλίμακα βαθμολόγησης της παναγίας και αδιαιρέτου μητρότητας, μάλλον δεν θα σκοράρω και πολύ ψηλά.
Για να πάρεις καλή βαθμολογία εκεί θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πάνω κάτω συγκεκριμένα. Θέλει περίτρανες αποδείξεις αφοσίωσης που κυρίως μετρώνται με τις ώρες και τρανταχτές θυσίες τύπου κοιμήθηκα μετά τα μεσάνυχτα για να βράσω μπρόκολο επειδή βοηθά να καθαρίσει τους πνεύμονες από βλαβερά βακτήρια (γκούγκλαρα), θέλει φωτογραφίες με καρδούλες, κορώνες, λουλούδια, αποστήθιση και αντιστοιχία όλων των παιδικών εμβολίων με τις αντίστοιχες ηλικίες - ασθένειες και εμφανή σημάδια κούρασης από την υπερπροσπάθεια τελειότητας στο σπίτι, στη δουλειά, στη συζυγική ζωή. Για να μην παρεξηγηθώ, και επειδή παίζει να είμαι η μόνη που δεν έχω κοροϊδέψει τα γνωστά group μαμάδων στο facebook, η μομφή εδώ δεν είναι για τις μαμάδες που γουστάρουν τη ζωή τους έτσι ακριβώς όπως είναι, αλλά για όλους τους υπόλοιπους που το 2015 πιστεύουν ακόμα ότι καλή μαμά είναι μόνο η αφοσιωμένη και αφοσιωμένη είναι εκείνη που δεν πίνει, δεν ξενυχτάει, δεν βρίζει (μη γελάτε, έχω ακούσει σχόλια και για αυτό) και δεν πηγαίνει ταξίδια παρά μόνο αν έχει διασφαλίσει ότι το περιβάλλον θα είναι ευνοϊκό για τα παιδιά. Που είναι πάντα μικρά και πάντα θα χρειάζονται ζακέτα, ας μην κοροϊδευόμαστε.
Αν νομίζετε ότι τσιτώνω τις καταστάσεις και σιγά μωρέ, ποιος σκέφτεται πια έτσι, και αυτό θα το δεχτώ για πέντε (πήγα να γράψω τρία) δευτερόλεπτα, με την προϋπόθεση ότι θα μπορέσετε και εσείς να βγείτε λίγο από τη φούσκα που λέγεται εκατό γνωστοί που βγαίνουν στο κέντρο της Αθήνας, φυσικά έχουν gay φίλους ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΦΙΛΙΟΥΝΤΑΙ και εννοείται ότι βαριούνται ακόμα και να συζητήσουν για την 30χρονη φίλη τους που βγαίνει και κάνει random sex επειδή το καταδιασκεδάζει. Εκατό βαριά είναι, δεν είναι παραπάνω.
Έξω από αυτή τη φούσκα λοιπόν, οι μαμάδες ακόμα κρίνονται για τις επιλογές τους όταν αυτές δεν συμβαδίζουν με την εικόνα που έχει για εκείνες ο κάθε τυχάρπαστος που είτε έχει φτιάξει οικογένεια με το μοτίβο που διδάχθηκε από τους προγόνους του, ή δεν έχει φτιάξει τίποτα γιατί αναλώνει τη ζωή του στο να κριτικάρει όλους τους υπόλοιπους επειδή φοβάται ακόμα και τη σκιά του.
Με βάση αυτά τα αδιάσειστα κριτήρια λοιπόν, εγώ έχω κατηγορηθεί γιατί βγαίνω. Γιατί βγαίνω με άντρες. Γιατί πίνω. Γιατί καμια φορά πίνω πολύ. Γιατί γυρίζω αργά το βράδυ. Γιατί βρίζω και λέω αρχίδια εκατό φορές την ημέρα. Λέω και μουνί. Γιατί δεν κοιμίζω τα παιδιά μου εφτά φορές την εβδομάδα. Γιατί δεν μαγειρεύω. Γιατί βαριέμαι τις συζητήσεις για παιδιά. Γιατί δεν έχω πρήξει τα βυζιά της δασκάλας να της τα κάνω όσα της Ντόλυ Πάρτον. Γιατί δεν διαβάζω τον γιο μου. Γιατί ο γιος μου είναι τόσο έξυπνος με τόσο αδιάφορη μάνα. Γιατί έχω γυναίκα να με βοηθάει δύο φορές την εβδομάδα. Γιατί έχω σύζυγο που με στηρίζει τόσο πολύ και με αγαπάει κιόλας ο ηλίθιος.
Δεν θέλω κανείς να ασχοληθεί με το τί και αν κάνουμε κάτι καλά, αλλά ήρθε η ώρα να σταματήσετε να πυροβολείτε έτσι απερίσκεπτα κάθε γυναίκα που τρελαμένη μέσα στην καθημερινότητά της διεκδικεί πάνω από όλα, αρκετές φορές, να βάζει τον εαυτό της σε πρώτο πλάνο.
Την επόμενη φορά που θα θέλετε να πετάξετε μια πικρόχολη εξυπναδούλα προτείνω να τη φυλάξετε για τον άντρα/μπαμπά του γραφείου που θα βγει για ποτό μετά τη δουλειά. Προτείνω να του πείτε εκείνου "πού πας τέτοια ώρα ρε μαλάκα, στα παιδιά σου ποιος θα διαβάσει παραμύθι πριν πάνε για ύπνο", να χαζογελάσετε σκεπτόμενοι πόσες θα πηδήξει και με ποιο τρόπο και αν δεν πνιγείτε σαν καπνιστής που ξυπνάει το πρωί μετά από κραιπάλη και δύο πακέτα τσιγάρα γιατί ο DJ έβαλε τραγούδι που του την θύμισε, το ξανασυζητάμε.
Τώρα, κάποιοι/ες μπορεί να έχετε συμπεράνει από αυτό το ποστ πως μητρότητα=αδιαφορία κ να έχετε χάσει όλο το θέμα, να έχετε απορήσει για την υπερβολή, να διαμαρτύρεστε μέσα σας για τα χοντροκομμένα σχόλια που μακάρι να τα σκεφτείτε δεύτερη φορά.
Αυτό είναι το καλό σενάριο, και όσο για το κακό, ξέρετε ότι πάντα θα βρουν χώρο οι ενοχές να ξεφορτώσουν.
πι.ες *οικουμενικό και για πάντα* LIVE AND LET LIVE.
Θεωρώ πολύ σημαντικό για τις μαμάδες που νιώθουν την ανάγκη, να "γεμίζουν μπαταρίες", με όποιον τρόπο επιλέγουν. Εξάλλου, υπάρχουν πολλές γυναίκες που δε βλέπουν τον εαυτό τους μόνο ως μαμά, αλλά θυμούνται και τους άλλους ρόλους που είχαν προ μητρότητας (γυναίκα, φίλη, ερωμένη, άνθρωπος με ενδιαφέροντα...). Και μου αρέσει πολύ το ότι φροντίζουν να είναι καλά, γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές - και είναι προϋπόθεση για να μπορούν να φροντίζουν και τους γύρω τους. Άλλωστε, ένα παιδί με μαμά χαρούμενη, είναι ένα παιδί χαρούμενο κι αυτό. Κι αυτό είναι ο σκοπός, ή κάνω λάθος; :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήφυσικά και δεν υπάρχει λάθος, άλλωστε νομίζω ότι το γράφω ξεκάθαρα. το κείμενο δεν απευθύνεται στις μαμάδες στην πραγματικότητα, αλλά σε εκείνους που "απαιτούν" να βλέπουν από εκείνες μία συγκεκριμένη εικόνα χωρίς καμία απόκλιση :)
ΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία
Σε λατρευω εδω και χρονια που σε διαβαζω...τωρα ομως αμα σε δω στο δρομο θα σου δωσω 10000000 φιλιά. Ευγεεεε
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχώς που με προειδοποίησες ε, σ'ευχαριστώ.
Διαγραφήμποθ μαϊ ενθουζιάστικ θαμπς απ!
ΑπάντησηΔιαγραφήθενκ γιου εντ γκόου γκερλ.
ΔιαγραφήΔε μαγειρεύεις, δεν διαβάζεις το γιο σου, δεν καθαρίζεις, τι κάνεις σα μάνα τελικά; Προφανώς να βγεις και να πιεις όσο θες, αλλά μήπως να έκανες και κάτι από τα παραπάνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοείς "Γιατί βγαίνω με άντρες" και μετά "Γιατί έχω σύζυγο που με στηρίζει τόσο πολύ και με αγαπάει κιόλας ο ηλίθιος.". Κάτι δεν κολλάει ή είναι ιδέα μου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, και κανείς δεν λέει να είσαι πάνω απο τα παιδιά σου 24/7 ή επειδή έγινες μάνα να σταματήσεις να είσαι γυναίκα. Αλλά ίσως έχεις λάθος προτεραιότητες. Δεν μαγειρεύεις, δεν διαβάζεις τα παιδιά σου, δεν ασχολείσαι με τις δουλειές του σπιτιού, κλπ. Τότε τι κάνεις για τα παιδιά σου? Πληρώνεις ώστε να φροντίζουν για τις καθημερινές τους ανάγκες άλλοι?
Πόσο καταπίεση είναι να μάθεις να μαγειρεύεις δυό φαγητά ή να κάτσεις μια μέρα να συζητήσεις με τα παιδιά σου για το πως τα πάνε στο σχολείο ή αν θέλουν κάπου βοήθεια? Αλήθεια αν κάποιο απο τα παιδιά σου έχει μια απορία σε ένα μάθημα ή γενικότερα για κάτι που τα απασχολεί, θα έρθει να σε ρωτήσει ή πλέον έχουν αποδεχτεί οτι δεν είσαι εκεί για να τα βοηθάς? Απλή τροφή για σκέψη.
τροφή για σκέψη: όλα τα παραπάνω στο σχόλιό σου είναι η ιδέα σου και μόνο.
Διαγραφήφίνα τα λες, ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ. Μιά μάνα ΠΡΕΠΕΙ πριν απ΄όλους/ες και όλα, να σκέφτεται τον εαυτό της. Αν η ίδια δεν είναι καλά, αυτά που δίνει είναι θολά και μέτρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.facebook.com/kostas.ladopoulos1
ευχαριστώ. και μην ξεχνάμε πως ότι λέγεται για τις μαμάδες, καλό είναι να αρχίσει να ισχύει αντίστοιχα, και για τους μπαμπάδες :)
ΔιαγραφήΔεν ειμαι μάνα, όπως φαίνεται δεν θα γίνω ποτέ. Βλέπω φίλες μου, γνωστές συναδέλφους που είναι όμως, και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που γράφεις κάτι τέτοιο. Που δέχεσαι τη μητρότητα σαν μια επιπλέον συνθήκη που προστέθηκε στη ζωή σου και όχι σαν ένα κατακλυσμιαίο γεγονός που εξαφάνισε ότι ήσουνα σαν να μην είχες υπόσταση ποτέ πριν τα παιδιά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα στερεότυπα καλα κρατούν για όλους, είναι εύκολα, βολικά, τεμπέλικα, μερικές φορές μας βολεύουν και μας τους ίδιους. Αν δεν τα ακολουθείς φοβίζεις. Πώς γίνεται να μην είσαι έτσι όπως όλοι;Πώς;;;;Αυτομάτως βγάζεις άκυρους αυτούς που τα ακολουθούν, δηλώνεις πως τα πράγματα μπορούν να είναι και αλλιώς και αυτό είναι επικίνδυνο για αυτούς που τα έχουν αποδεχθεί και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Φυσικά το πιο εύκολο είναι να σε σχολιάσουν αρνητικά για να δικαιολογήσουν τη δική τους μίζερη φύση και να είναι όλα καλα. Πολύ χαίρομαι μάνες σαν εσένα, πιστεύω θα μεγαλώσουν παιδιά που θα θέλω αύριο να τα δω στην κοινωνία μαζί μου. Και σε διαβεβαιώ πως δεν είμαι από τα 100 άτομα που βγαίνω στο κέντρο της Αθήνας :)
Ειλικρινά δεν με πειράζει η διαφωνία, αλλά έχω εκπλαγεί με την παντελή απουσία επιχειρημάτων από την μία και τα τα αυθόρμητα συμπεράσματα σύνδεσης καταλληλότητας της μητρότητας και σίδερου πουχου, από την άλλη. Πόσα πολλά χάνονται στην πορεία, είναι αδιανόητο. Σ' ευχαριστώ πάντως για το σχόλιο. 'Ελεγα πριν με μία φίλη μου πόσο μεγάλη αποδοχή είχε αυτό το κείμενο και πόσο σημαντικό είναι εκτός από το να συμφωνείς να γράφεις και ένα θετικό σχόλιο, έτσι, για να αισθανεσαι ότι ζεις στο 2015 ρε αδερφέ ;)
ΔιαγραφήΑπό πότε η ευθύνη είναι κάτι αρνητικό και γιατί την ενοχοποιούμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είσαι ανεύθυνη,τουλάχιστον μην επιτίθεσαι κατά της λογικής για να κρύψεις τις αδυναμίες σου!
Δεν σε υποχρεωνει κανεις να αποκτησεις παιδια.Ολα τα υπολοιπα ειναι μπουρδες για να περναει η ωρα πινοντας το ποτο σου μαζι με τις φιλες η τους φιλους σου..
ΔιαγραφήΕιλικρινά δεν καταλαβαινω γιατι, εσεις που κρίνετε με τετοιο αρνητικό τρόπο τα γραφομενα της blogger, αυτο που νοιώθετε και εισπρατετε απο το κειμενο, είναι οτι κανει αγγαρεία με το να ειναι μαμα δεν αναλαμβανει τις ευθυνες τις και οτι το μονο που την ενδιαφερει ειναι να περναει την ωρα της πινοντας ποτό με τις φίλες της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιολίνα, πριν ανακαλύψω το blog σου νόμιζα ότι στο μαιευτήριο κάνουν υποχρεωτικά και λοβοτομή πακέτο με τοκετό. Είσαι εξαιρετική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜητρότητα δεν είναι το νοικοκυριο ούτε μια σχέση χτίζεται απαραίτητα με την ποσότητα του χρόνου που περνάνε δύο ανθρωποι μαζι (εδω: μαμα και παιδια). ξερω μάνες που όλη μέρα μαγειρευουν, πλένουν και καυχιουνται πως δεν ελειψαν ουτε ενα βράδυ απ' τα παιδιά τους κι όταν γυρίζουν να απευθυνθούν σε αυτά το βλέπεις ότι είναι απούσες. Προσωπικά θεωρώ πολύ πιο επιτυχημένες τις μέρες που μπορεί να έχω δει τα παιδιά μου ελάχιστα αλλά να έχω ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους παρά τις μέρες που τριγυρίζω όλη μέρα μες στο σπίτι και μαζεύω ψιχουλάκια και στο τέλος της μέρας είμαι ένα μάτσο νεύρα και ξεσπαω στα παιδιά. όχι οτι συμβαίνει απαραιτητα αυτό με τις μάνες που περνούν πολύ χρόνο με τα παιδιά τους. αλλα υπάρχει κι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ακόμα βρε παιδιά, από πού πηγάζει αυτή η προθυμία των μαμάδων να κατακρίνουν τις άλλες μαμάδες?
επισης, μην τρελαινεστε, το μόνο που εχουμε να κάνουμε ειναι να ειμαστε οι ανθρωποι που θα θελαμε τα παιδια μας να ειναι. Μονο με το παραδειγμα διδακσει κανεις.
Γιολίνα, σε διαβάζω πάρα πολύ καιρό, αλλά δε σου έχω ξαναφήσει σχόλιο. Εγώ είμαι από τις άλλες και προσπαθώ να το κόψω. Εγκεφαλικό είναι το δικό μου θέμα. Επειδή η δική μου μαμά έκανε και αρκετά πράγματα για τον εαυτό της και δούλευε, δεν την είχα εκεί να με παίρνει από το σχολείο και τα σχετικά και μου έμεινε ένα "αχ τι ωραία που θα ήταν αν...". Τώρα όμως που δεν κάνω πράγματα για τον εαυτό μου από καθαρές τύψεις, σου λέω ότι ούτε αυτό είναι καλό. Δεν προσφέρω τίποτα ουσιαστικό επειδή είμαι εκεί πάντα (πλην δουλειάς) και το βλέπω κι εγώ η ίδια πια. Εμένα μου αρέσεις και από όλες τις φορές που σε έχω διαβάσει έχω καταλήξει στο ότι είσαι μια πολύ καλή μαμά, γιατί είσαι πολύ ανοιχτή στις συζητήσεις με τα παιδιά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήε μαγειρεύεις, δεν διαβάζεις το γιο σου, δεν καθαρίζεις, τι κάνεις σα μάνα τελικά; μεθάς βγαίνεις με άλλους άντρες ..... ωραίο πρότυπο είσαι για τα παιδιά σου η μητρότητα όπως και η πατρότητα προφανώς δεν είναι για όλους. Επιλέγοντας να γίνεις γονιός επιλέγεις να αλλάξεις και την ζωη σου μεχρι εναν βαθμο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά άλλος ένας αναγνώστης που επιλέγει να καταλάβει ότι μπορεί και ότι τον βολεύει από ένα κείμενο. η κοπέλα δεν είπε ότι εχει γκόμενο, ούτε ότι μεθάει και λείπει από το σπίτι της ενώ τα παιδιά της βρίσκονται εκεί πεινασμένα και με ασιδέρωτα ρούχα. "δε μαγειρεύεις δεν καθαρίζεις τι κάνεις σα μάνα τελικά;" πραγματικά όλες πιστεύαμε ότι η μητρότητα αρχίζει και τελειώνει σε αυτά τα δύο καθήκοντα. κρίμα. Εβίτα.
Διαγραφήέχει μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάζεις ένα άρθρο με τα συναισθήματα, και όχι μόνο, μιας γυναίκας που προσπάθει - γιατί ξέρω πως προσπάθει - να κρατήσει τις ισσοροπείες μεταξύ γυναίκας, συζύγου, μητέρας, φίλης κ.α. (not just mums άλλωστε) -, αλλά έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον να διαβάζεις στα σχόλια την επίκριση, ζήλεια, καταπίεση και φαλλοκρατισμό, και αντί να υπάρχει συμπαράσταση, με περιφάνεια μερικοί επιδκνύουν την μεσαιωνική τους αντίληψη ως γνώση και συμμόρφωση ! λυπάμαι πραγματικά not just mum που αυτοί οι ΤΕΛΕΙΟΙ άνθρωποι, δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν την καταπίεση, στέρηση, αγνοια τους κ.α. και να τις αναπαράγουν/προβάλουν σε μητέρες που πιστεύουν πως δεν είναι μόνο μητέρες! Good luck!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήπες στα χρυσόστομη. Αισταδιαλα πια με τον/την κάθε "και τα παιδιά σας.. ts ts ts"??? Ευτυχώς και μενα ο άντρας μου τα ίδια μυαλά κουβαλάει. Ναι ρε σεις και εμεις θέλουμε να ζήσουμε. Ομολογουμένως δεν σε γνωριζα... ως τωρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή