31.5.10

kicking (ass)

Ααααα, τί ωραία!!!!
Γύρισα πριν από ένα τρίωρο από τον καλό μου τον γυναικολόγο τον κύριο Μονεμβασίτη, όπου ακούσαμε την καρδούλα του νο2 να χτυπάει γρήγορα και ρυθμικά και το είδαμε το γλυκούλι να κουνιέται ασταμάτητα.
Γεγονός που ανησύχησε απίστευτα τους υποψιασμένους γονείς, καθώς και ο προηγούμενος τα ίδια έκανε και με έκανε ρεζίλι στον Μονεμβασίτη που πήγαινα με απορίες του τύπου, "μα, δεν κοιμάται ποτέ αυτό το μωρό?". "Ετοιμάσου", μου έλεγε, "αν τα κάνει αυτά από τώρα...".
Έτσι και έγινε. Το κουνιστό έμβρυό μας έγινε ένα super rocking baby που προσπαθούσε να σκαρφαλώσει στο στήθος μας από 4 μηνών, στεκόταν από τα δάχτυλά μας (προσοχή, όχι από τις μασχάλες!) δύο εβδομάδες αργότερα και περπάτησε κανονικά πριν μπει στους 11 μήνες.
Όλα αυτά βέβαια, έχουν το τίμημά τους! Και οι υποψιασμένοι γονείς το γνωρίζουν καλά αυτό το τίμημα. Είναι ένα ασταμάτητο speed πίσω από έναν γιο που είναι ο ίδιος ασταμάτητος - δηλαδή κάνει όλα τα υπόλοιπα εκτός από το να κάτσει περισσότερο από 5 λεπτά στο δωμάτιο του και να απασχοληθεί με κάποιο από τα παιχνίδια του.
Με περηφάνια όμως θα ήθελα να συμπληρώσω ότι τον έχουμε μάθει (?) επιτέλους να αράζει σε πολλές περιπτώσεις στο καρότσι του και με την βοήθεια του ειδικού καρεκλακίου φαγητού (μαγικό εξάρτημα) να κάθεται για εικοσάλεπτο/μισάωρο όταν είμαστε έξω στο τραπέζι, πιο κύριος από πολλούς άλλους - ακόμα και μεγαλύτερούς του!
Μ'αυτά και με αυτά λοιπόν με το που βγήκαμε από τον γιατρό η πρώτη ερώτηση του άντρα μου ήταν: Ρε, λες να μας βγει έτσι και το νο2? Πάει καταστράφηκα, δεν θα βγάλω ποτέ τις βίδες από το πόδι! (αυτά είναι τα δικά μας, τα οικογενεικά...)
Oh well, δεν ξέρω πώς θα βγει, και γι'αυτό γουστάρω πολύ. Ξέρω όμως ότι κουνιέται και πλεόν το καταλαβαίνω και τρελαίνομαι. Και ξέρω ότι αν ο νο1 είναι rocker, o/η no2 will kick ass!
'Οσο για την photo του από τον υπέρηχο σήμερα - με την επισήμανση του γυναικολόγου μου - είναι χαμογελαστή! Δεν πειράζει ladies, κοροϊδέψτε την χαζομαμά, θα έρθει η ώρα που θα πετάξετε και εσείς από την χαρά σας καμία τέτοια χαριτωμενιά.
'Οχι μόνο χαμογελάει, αλλά σας κλείνει και το μάτι. Χα!

3 σχόλια:

  1. Θεμου, κι εμένα τέτοιος είναι. Στήριζε το κεφάλι του από την πρώτη μέρα στο μαιευτήριο, πάταγε με τεντωμένα πόδια μέσα στο μάρσιπο τον πρώτο καιρό και δε μπορούσα να τον βάλω, αγκαλιά στην κλασική στάση δεν κάθησε ποτέ, μόνο όρθιος. Και διάφορα άλλα. Είναι δική τους κατηγορία νομίζω.
    Το μόνο που θέλω για το επόμενο είναι να είναι ΗΣΥΧΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή