Sunday delight

Τα νεότερα από τον γιατρό έχουν ως εξής:
Πιθανή εβδομάδα τοκετού, η πρώτη του 9ου, δηλαδή αρκετά νωρίτερα από τους "επίσημους" επιστημονικούς υπολογισμούς, αλλά πολύ κοντά στο ένστικτο της μαμάς - that would be me, ladies and gents. 
Το νο2 είναι με το κεφάλι κάτω, 1.600, και με κλωτσάει συνέχεια (τί να κλωτσάει δηλαδή, σπρώχνει γιατί δεν θα πολυχωράει το άμοιρο, πολύ κλειστοφοβική φάση η εγκυμοσύνη) στα ίδια 2-3 σημεία με μανία... πολύ εκνευριστικό.  Κάθομαι στο γραφείο και πετάγομαι στον αέρα.  Και δεν φταίει το νο2 αλλά προφανώς το γραφείο... μήπως να το κόψω?
Λίγο αυτά τα κλειστοφοβικά, λίγο ο ήλιος με την υγρασία που με έχουν κουράσει και λίγο η προπόνηση για τον χειμώνα που έρχεται, πρέπει να ήταν η πρώτη Κυριακή που κάτσαμε σπίτι μετά από 4 μήνες.
Και τί έκαναν οι ήρωές μας... Επιδόθηκαν σε ένα εξαιρετικό... brunch!
Οι Κυριακές είναι ωραίες μέρες για brunch.  Είμαστε (και είστε) όλοι μαζί, έχουμε άπλετο χρόνο στην διάθεσή μας και είναι η μέρα που οι διατροφικές απαγορεύσεις λυγίζουν και τα παιδιά κρέμονται από τις αγκαλιές των γονιών τους και λιώνουν στα φιλιά τους, για να τους χορτάσουν.
Άνοιγμα παρένθεσης.  'Οταν πήγαινα σχολείο σιχαινόμουν την Κυριακή.  Ήταν για μένα μία μίζερη μέρα που δεν μπορούσα να ξενυχτήσω, μία μέρα που ξημέρωνε υπό την σκιά της κλεψύδρας του τέλους του ελεύθερου χρόνου και ο ψυχρός προθάλαμος της βαρετής, Αρσακειακής εβδομάδας.  Κλείσιμο παρένθεσης.
Σκέφτηκα λοιπόν, αν κάνουμε καμία brunch-ιακή (?) χαριτωμενιά, να την ποστάρω και να δίνω ιδέες για χειμωνιάτικες Κυριακές με fun 'n' food, ξεκινώντας με πολύ αγαπημένες - είτε πήγαινα σχολείο, ή όχι - ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ.
Πήρα λοιπόν τηλέφωνο την μαμά μου, η οποία αφού μου την έσπασε με αυτά τα μαμαδίστικα του τύπου "ε ρε παιδί μου με το μάτι και εσύ, δεν καταλαβαίνεις?" ή "καλά, είναι δυνατόν να πω και το αλάτι, δεν ξέρεις από μόνη σου?", καταλήξαμε στα εξής:
- 2 αυγά
- 1 κουταλάκι μπέικιν
- Λίγο (?) λιγότερο από μισή κούπα ζάχαρη
- 1 κούπα γάλα (το γνωστό... και με το μάτι τον βλέπεις τον χυλό αν θέλει κι άλλο!)
- 1/2 κουταλάκι αλάτι
- 1 κουταλιά βούτυρο (και να έχετε και λίγο για το τηγανάκι, δεν βάλαμε λάδι. βολεύει αυτό το μικρό που εμείς είχαμε... ξέρετε, αυτό που χωράει ένα αυγό τηγανητό)
- Περίπου (γκρρρρ...) 140γρ. αλεύρι. 'Η δύο κούπες.
Για να είμαι ειλικρινής, μετά είπαμε με τον Ντάριο ότι αλεύρι μπορεί να ήθελε και λίγο λιγότερο από 140 γρ. Αλλά δοκιμάστε, δεν θα σας χαλάσει.
Κάποιοι βάζουν και βανίλια, η μαμά μου δεν μου το είπε και άρα δεν βάλαμε.
Λοιπόόόόν... Πανεύκολο.
Ανακατέβεις σ΄ένα μπωλ το γάλα, τα αυγά και το βούτυρο και σε ένα άλλο όλα τα υπόλοιπα.
Σιγά σιγά προσθέτουμε στο μπωλ Α τα περιεχόμενα του μπωλ Βου, μέχρι να γίνει ένας ωραίος, παχύς, γιάμι χυλός. Μετά βάζουμε τον άντρα μας να ζεστάνει λίγο βούτυρο στο τηγάνι σε μέτρια φωτιά για να μην κολλήσει το αριστούργημα, να βάζει περίπου 2 μεγάλες κουταλιές χυλό την φορά και να τουμπάρει την τηγανίτα. Θέλει περίπου 1 λεπτό η μία, τίποτα δηλαδή.... Με αυτά τα υλικά εμείς φτιάξαμε νομίζω 8-9.

Voila!!!!

Για πρώτη φορά, και γιατί βιαζόμασταν να τις φάμε, τις δοκιμάσαμε με διάφορα φρούτα, maple syrup, μέλι και λιωμένη κουβερτούρα με κρέμα γάλακτος.  Ο Ντάριο και με φιλαδέλφεια κριμ τσιζ, και είπε ότι ήταν ωραία.  Δεν έχω γνώμη γι'αυτό, είχα πέσει με τα μούτρα στην γλυκιά βερσιόν.  'Εχω άλλωστε και 14 έξτρα κιλά (ιτ ιζ οφίσιαλ) να προασπιστώ... 
Ο δε υιός, μας σνόμπαρε εντελώς.  Μόνο τα φρούτα έφαγε... Τί να σας πω, πρέπει να φταίει το δικό μου, θα σνομπάραν άλλα παιδάκια τηγανίτα με σοκολάτα?

Αυτή λοιπόν ήταν μία πραγματικά απολαυστική Κυριακή....

Είχε γέλιο, ανακατευτήκαμε όλοι στην κουζίνα, βάλαμε δυνατά

Nikos Diamantopoulos / Moments in Dreams

και εξιτάραμε τις αισθήσεις μας....

Μέχρι τις επόμενες...   Au revoir!