Τα γλυκά μου.

Ο καιρός περνάει και τα αδέλφια λίγο δένονται.
Λέω λίγο, γιατί ακόμα είμαστε στη φάση σου-τραβάω-το-χέρι-μέχρι-να-ξεκολλήσει γιατί είμαι μεγαλύτερός σου και κάνω ό,τι γουστάρω και κυριότερο, πρέπει να με υπακούσεις μωρό/νιάνιαρο, με διαδραστική ανταπόκριση στριγγλιά που σου σπάει το τύμπανο in no time.
Παρόλα αυτά, η μικρή και αθώα γελάει με τα χορευτικά του μεγάλου εξυπνάκια, με τις μιμήσεις που της κάνει και φαίνεται να εκτιμά την προσπάθειά του να παίξουν μαζί.
Μπαίνουν μαζί στην κούνια της, τσουλάνε μαζί μία μπάλα πάνω κάτω, κάνουνε παλαμάκια υπό τους ήχους του indie της μαμάς, σπρώχνονται με μανία στον καναπέ - ξέρουμε ποιος είναι ο νικητής πάντα, and there will be blood.
Υπάρχει πάντως μία αίσθηση συντροφικότητας στον αέρα.  Μία έτσι ωραία φάση, μια μυρωδιά μαλλιού της γριάς, μία γεύση καραμέλας στην ατμόσφαιρα.  Μία άγαρμπη αγκαλίτσα, ένα παιδικό καλημέρα το πρωί και ένα κατευθυνόμενο φιλάκι.  Δεν το είχα ζήσει ποτέ, έχω μεγαλώσει μοναχοπαίδι και όλο αυτό τώρα με συνεπαίρνει, συγχωρέστε με.
Είμαι χθες με το αγόρι μου στο αυτοκίνητο και έχουμε πιάσει την πάρλα.  Btw ο γιος μεγάλος παρλαπίπας, αν συνεχίσει έτσι δε ξέρω πως θα τον ανέχονται οι γκόμενες, αν θα του κλείνουν το τηλέφωνο στα μούτρα και εκείνος θα τρέχει απαρηγόρητος στην αγκαλιά μου... (νταξει, λέμε τώρα, η χαρά της μάνας, το αφήνεις και ασχολίαστο). 
Έχουμε πάει μαζί να δείξουμε ένα άδειο σπίτι σε ενοικιαστή (κάνω εξυπηρέτηση σε φίλο που λείπει) και είναι ενθουσιασμένος με τα 60τ.μ, το μικρό μπαλκονάκι που βλέπει σε ακάλυπτο και τα παλιά λευκά ντουλάπια της κουζίνας.  Ανοίγει εκείνος με τα κλειδιά, χοροπηδάει σε όλα τα δωμάτια και ρωτάει τον κύριο, "θα το πάρετε?".  O κύριος δε ξέρει ακόμα και ο W. του αποσπάει την προσοχή από τη ξεχαρβαλωμένη πόρτα του μπάνιου.  Τουλάχιστον τα πλακάκια είναι καινούργια.
Πίσω στο αυτοκίνητο, μου λέει:
- Μαμά, δε θέλω να το πάρει ο κύριος το καινούργιο σπίτι.
- Γιατί?
- Θέλω να το πάρω εγώ. 
- Θες να πας να μείνεις εκεί? Μόνος σου? (τρόμος)
- 'Οοοοχι, θα πάρω και τη Χλόη.  Θα πάμε να μείνουμε εκεί με τη Χλόη και θα έρχεστε να μας βλέπετε.  Αλλά θα πάρουμε όλα τα παιχνίδια από το σπίτι.
- Δε θα έρχεστε καθόλου στο δικό μας?
- 'Οοοοοχι.  Γιατί δε θα έχουμε αυτοκίνητο επειδή δε ξέρουμε να οδηγούμε.  Θα έρχεστε εσείς.  Και θα μας πηγαίνετε όπου θέλουμε.
- Μάλιστα.  Και τί θα κάνετε όλη μέρα μέσα σε ένα άδειο σπίτι?
- Θα παίζουμε, θα κάνουμε μπάνιο και θα μιλάμε συνέχεια για σκατά, σκατολοΐδια και κώλους, που απαγορεύονται.
Τα γλυκά μου.