Η ατέρμονη μάχη των φύλων

Εσείς είστε της Κοινωνιολογίας ή της Ψυχολογίας?
Των Θρησκευτικών ή της Βιολογίας?
Εγώ Κοινωνιολογία φουλ.  Κάτι η δέσμη, κάτι ο καλός κύριος στο φροντιστήριο που το έπαιζε λίγο συζήτηση, κάτι το βιβλίο που το είχα δώσει σ'ένα φίλο μου σκεϊτμπορντά και μου το είχε πειράξει, κάτι που διάβαζα και καταλάβαινα και χτύπησα το απόλυτο στις πανελλήνιες, και κούμπωσε σε κάποια πράγματα η σκέψη μου προς μία κατεύθυνση.
Θυμάμαι είχαμε κάτσει ώρες ατελείωτες αναλύοντας τον διαχωρισμό των φύλων με βάση γενετικά, ιστορικά, ψυχολογικά, κοινωνικά υπόβαθρα - τόσο πολύ με είχε εξιτάρει όλο αυτό που είχα γράψει 15 σελίδες μίνι διήγημα, κάτι σαν το αγόρι από τη Ρωσία που μεγάλωσε σε μια αγέλη σκύλων - αληθινή ιστορία, google it.
Άρχισα την ανάρτηση πολύ φιλοσοφημένα, θα τη γειώσω προφανώς λίγο γιατί δε θα βγάλει πουθενά.
Μεγαλώνω ένα αγόρι 3 χρονών και 8 μηνών και ένα κορίτσι 13 μηνών, και μέρα με τη μέρα αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να μου συμβαίνει το ανάποδο.  Να μεγαλώνω ένα κορίτσι 3+ και ένα αγόρι 1+.  Με αυτές ακριβώς τις μούρες.
Η κόρη μου παίζει μόνο με αυτοκινητάκια.  Γιατί έτσι έμαθε.  Γιατί αυτά βρίσκει μπροστά της, γιατί κάνουν ωραίο θόρυβο και γιατί το παιχνίδι εκτυλίσσεται έτοιμο και στρωμένο μπροστά στα μάτια της.
Ο γιος μου πέρασε μία μεγάλη φάση της ζωής του που ντυνόταν κορίτσι / γυναίκα και από ένα σημείο και μετά έβλεπε στα μάτια μας των γύρω του (όχι τόσο στα δικά μου, ξέρετε πώς είναι οι μαμάδες) δυσαρέσκεια, αγωνία, και τέλος, αδιαφορία.  'Οταν ρωτούσε γιατί δεν μπορεί να βάψει τα νύχια του σαν τη μαμά, του απαντούσαμε ότι αυτά τα κάνουν μόνο οι μαμάδες και λήγαμε τη συζήτηση με συνοπτικές διαδικασίες.
Η κόρη μου μεγαλώνει σ'έναν αντρικοπαιδικό κόσμο.  Πάνω από την κούνια της ο αδελφός της έχει κολλήσει αυτοκόλλητο spiderman για να την προστατεύει από τα κακά όνειρα, φοράει baby gangsta hoodies και τρελαίνεται να βλέπει τα αγόρια του σπιτιού να παλεύουν.  Θέλει να χωθεί στη μάχη με λύσσα.  Τη σώζει η μανία μου για τα κοριτσάκια με καλσόν.
Στις συμμορίες του πάρκου, τον γιο μου πρώτα πλησίασαν οι αγορομάνες με τα μικρά τους.  Δε ξέρω καν αν πρόλαβε να διαλέξει.  Ήταν τόσο πολύ ξεκάθαρο ότι θα κυλιστεί στα χώματα και δε θα χτενίσει κούκλες κάτω από τη σκιά των δέντρων.
Η κόρη μου συναναστρέφεται με αγοράκια - τους φίλους του αδελφού της.  Τους χαλάει τις πίστες (οριακά δεν τρώει ξύλο, τη σέβονται ακόμα) και πριονίζει με τα εργαλεία τους.
Ο γιος μου ζήτησε το ρόλο της βασίλισσας μέλισσας σε θεατρικό.  Εννοείται τον πήρε.  Μάθαμε από το σχολείο ότι ένας άλλος μπαμπάς απαγόρευσε στο δικό του να κάνει την πεταλούδα.
'Ολα μπλέκονται περίεργα γλυκά, και είναι εντελώς καθοδηγούμενα.  Το αγοράκι θα είναι υπερδραστήριο, προστατευτικό, θα πάρει δώρο στολή ιππότη για τα Χριστούγεννα και το κοριτσάκι θα είναι πιο ήρεμο, χαριτωμένο, μόλις αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη σημασία των προτύπων και των ομάδων γύρω του θα ζητήσει να ντυθεί νεράιδα τις Απόκριες.
Αναρωτιέμαι καμια φορά αν εμείς λειτουργούσαμε διαφορετικά, αν παίζαμε άλλους ρόλους, τί παιδιά θα μεγαλώναμε.
Μεγάλο μπέρδεμα.

πι.ες: δεν πίνουμε ναρκωτικά στο γραφείο.