Κάθε πρωί, το ίδιο θέμα.
Τί θα βάλουμε, πώς θα το βάλουμε, γιατί να το βάλουμε, τί πάει με ποιο, γιατί όχι γαλότσα, μια χαρά μου φαίνεται το πέδιλο με κάλτσα, πού είναι η γραβάτα μου, όχι ψάθινο καπέλο, το άλλο με την κορδέλα και πάει λέγοντας.
Κάναμε reschedule το πρόγραμμα εύρεσης outfit για το βράδυ, πριν τον ύπνο. Επί της ουσίας δεν αλλάζει κάτι, οι συνδιασμοί παραμένουν κουκουρούκου, απλά χρόνο γλυτώνω από το πρωινό ξύπνημα και από το σχολικό που περιμένει από κάτω.
Έχει πάει σούπερ μάρκετ με βερμούδα, μπουφάν και μπότες, έχει πάει σχολείο με γραβάτα να κρέμεται έξω από την μπλούζα με τα τρία κουμπιά, έχει συνδιάσει προ πολλού πορτοκαλί με φούξια, λατρεύει το μαύρο αλλά να είναι όλα μαύρα, είναι μεγάλος οπαδός του layering-ό,τι-να ναι (αξιομνημόνευτο το tshirt που φοριέται στη μέση σαν φούστα πάνω από το τζην), έχει ακυρώσει όλα τα παπούτσια που του έχω αγοράσει χωρίς να είναι παρών, τολμάει φόρμα βράκα με κολλαριστό, λευκό πουκάμισο και ό,τι και αν διαλέξω για εκείνον, απλά... δεν του αρέσει. Δεν είναι σωστό. 'Η... "μαμά, αυτό δεν πάει".
Κάπου διάβασα να αφήνετε τα παιδιά ελεύθερα να αναπτύξουν το προσωπικό τους στυλ, κάπου αλλού να τους δίνετε μόνο δύο επιλογές, να αφήνετε αυτά που θα θέλατε να διαλέξουν προς τα έξω στην ντουλάπα, να τους εξηγείτε ότι τα ρούχα προσαρμόζονται ανάλογα με την περίσταση.
Από την άλλη, βαριέμαι να διαβάσω ειδικά και ν'ασχοληθώ σπαταλώντας χρόνο και με αυτό μέσα στον τυφώνα των υπόλοιπων θεμάτων που έχω να αντιμετωπίσω καθημερινά. Το βλέπω σαν ένα παιχνίδι, ένα πειραματισμό, μία ακόμα σπλασιά δημιουργίας και μία ένδειξη ότι μεγαλώνει και κάνει κουμάντο στον εαυτό του.
'Oκεϊ, όταν το αποτέλεσμα γίνεται τραγελαφικό και μη αναστρέψιμο, έχω μάθει και να διασκεδάζω με τα βλέμματα στο δρόμο. Το επόμενο στάδιο είναι να ντυθώ κι εγώ μπαλαρίνα και να βγαίνουμε αγκαζέ.
(στο σχολείο με κράνος. και όχι επειδή είναι καινούργιο)
πι.ες: το ποστ είναι παντελώς ελαφρολαϊκό, αλλά το μόνο βαρυσήμαντο που μου έβγαινε τώρα είχε να κάνει με πολιτική ανάλυση και προφανώς αυτό το έχουν κάνει άλλοι πριν, καλύτερα από εμένα.
αχαχαχαχαχαχααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίτλ τζεντς.. με άποψη, άσ'τα να πάνε :)
Εντάξει. Αλήθεια είναι εντάξει, θα.. περάσει υποθέτω; είναι της..ηλικίας να πώ;
(είχα πάρει του Τσίκο μια γραβάτα από H&M πέρυσι την άνοιξη και την φορούσε όλο το καλοκαίρι στη θάλασσα με το..μαγιώ του. Μούρλα. Μέχρι και χτυπητό σημάδι από τον ήλιο έκανε το οποίο το καμάρωνε και το έδειχνε παντού. Και έχουμε και τώρα διάφορους κουφούς συνδυασμούς)
τρελαινομαι για κατι τετοια..απλα αφησε τον...κ εμενα τα ιδια κανει 5 χρονων.καποιες φορες προσπαθησα να του αλλαξω γνωμη αλλα χωρις αποτελεσμα...απλα ειχαμε πολυ γκρινια μετα.οποτε αστον ελευθερο.φιλια.ειναι φοβερο τυπακι παντως χαχαχα,a an uew bgale k thn lektikh epalhuesysh.kanv mia vra na gracv.filia.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ ευτυχως Γιολινάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλιτώσαμε από άλλον ένα "άντρα" που του αγοράζει η μαμά του ρούχα... μετά η κοπέλα του,.... μετά η γυναίκα του κ.ο.κ. Είναι σε καλό δρόμο το παιδί και είμαι σίγουρη ότι τα λοξά βλέμματα είναι από τις προαναφερθήσες μαμάδες ή συζύγους που πετάχτηκαν να ψωνίσουν στο καμάρι τους (γιο ή συζυγο whatever) ένα ροζουλί πουκαμισάκι σετ με τζην... Μπλιαξ!
χα χα, τα ιδια κι εμεις! γραβατα στο σχολειο, κρανος χωρις ποδηλατο, γαλοτσες μες στη ζεστη, κολλημα με μικροτερα απο το μεγεθος του ρουχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτον αφηνω
1. γιατι εχω μαθει πια να διαλεγω τις μαχες μου και αυτη δεν αξιζει τον κοπο
2. ελευθερη εκφραση δε σημαινει να του αρεσει ο,τι αρεσει και σε μενα ή στη γειτονισσα. εχει ηδη πολλες απαγορευσεις η ζωη του. αν λεει οτι το κοκκινο ταιριζει με το πορτοκαλι ή αν διαλεγει το ροζ παιχνιδι, δικαιωμα του!
Τρελαίνομαι για τον τίτλο σε συνδυασμό με αυτό που ακολουθεί! Τρέμε Scott οι μέρες της ευημερίας σου τελειώνουν!
ΑπάντησηΔιαγραφή