The Papas

Στην δουλειά κάθομαι σε open space γραφείο, και αν και σε γενικές γραμμές λόγω χαρακτήρα θα προτιμούσα κάποιες στιγμές απόλυτης κουφαμάρας και μουγκαμάρας, κάποιες άλλες έχουμε πολύ χιούμορ και κάποιες άλλες η συγκατοίκηση αποδυκνείεται πολύ χρήσιμη.  Ειδικά όταν βαριέσαι να δουλέψεις.
Χθες λοιπόν, αισθανόμουν εντελώς blanc.  Δεν έβρισκα τίποτα να γράψω και δεν θεωρούσα ότι μπορώ να αναπτύξω κανένα θέμα με ενδιαφέρον τρόπο... και έτσι πέταξα ευθέως την ερώτηση.
- Ρε... τί σκατά να γράψω στο μπλογκ?
- Για μπαμπάδες! Για το πώς αισθάνονται με τον ερχομό του δεύτερου (ή και πρώτου) μωρού στο σπίτι, ποιά είναι τα άγχη και οι αγωνίες τους και τί περιμένουν με μεγαλύτερη ανυπομονησία!
Thanx Ρίτα.  Δεν θα το αναπτύξω ακριβώς έτσι, αλλά όντως, το τόπικ μπαμπάδες... έχει ζουμί.
Και αυτό γιατί βλέπω τόσους πολλούς γύρω μου, συναναστρέφομαι άλλους τόσους και δίπλα μου - λόγω ηλικιακού γκρουπ - ξεφυτρώνουν συνεχώς καινούργιοι, που με κάνουν να αναθεωρώ διαρκώς τις απόψεις μου.
Και μετά έχω θέσει και πολύ ψηλά τον πήχυ γαμώτο, είμαι με τον καλύτερο μέσα στο σπίτι μου, τον πιο ακούραστο, εφευρετικό, διασκεδαστικό, αφοσιωμένο και πρόθυμο μπαμπά που έχω γνωρίσει! Ever! 
Και μην με παρεξηγήσετε, εννοείται ότι δεν μειώνω τους δικούς σας και ότι για την κάθε γυναίκα προφανώς ο άντρας που έχει επιλέξει να περάσει την ζωή της και να δημιουργήσει οικογένεια είναι ο καλύτερος, απλά εγώ έχω αποφασίσει να γράφω ακριβώς έτσι όπως αισθάνομαι.... και αισθάνομαι ότι ο Dario είναι ο καλύτερος μπαμπάς όχι που θα μπορούσε να υπάρχει, αλλά που θα μπορούσε να έρθει να με βρει ακόμα και στα όνειρά μου!
Πάντως οι καινούργιοι μπαμπάδες είναι sexy. 
Είναι μοντέρνοι, με άποψη, δεν ντρέπονται να διαβάζουν και το mommy και να βάζουν τα παιδιά στους ώμους τους, ενώ παράλληλα στρίβουν αβίαστα ένα τσιγάρο.
Διεκδικούν πράγματα, διεκδικούν συναισθήματα και στιγμές.  Θέλουν να κάνουν δραστηριότητες μόνοι με τα παιδιά τους και προσπαθούν ειλικρινά να τα καταφέρουν για να αφήσουν στην μαμά λίγο πολύτιμο ελεύθερο χρόνο.
Τους βλέπω και με καρότσια για καφέ με φίλο τους ή με άλλο μπαμπά.  Και θεωρώ ότι είναι πολύ πιο κουλ από τις μαμάδες.  Και οι φίλοι τους επίσης.  Δεν χαλιούνται, δεν ζορίζονται, δεν τρελαίνονται αν το παιδί δεν κάθεται ήσυχο, οι φίλοι προσπαθούν ατσούμπαλα να βοηθήσουν και μέσα σε όλο το-ξυνός-μου-βγήκε-ο-καφές-με-το μωρό σκηνικό, βρίσκουν τον χώρο και τον χρόνο να σχολιάσουν και τα βυζιά της απέναντι ξανθιάς.  Μαγικό! Ποιός είπε ότι οι άντρες δεν μπορούν να διαχειριστούν πολλά πράγματα ταυτόχρονα?
Επίσης, είναι χαριτωμένοι, ειδικά όταν βρεθεί στο δρόμο τους μία μπάλα.  Δεν υπάρχει μπαμπάς που να μην την κλωτσήσει, να μην σουτάρει και να μην ζητωκραυγάσει τον εαυτό του όταν θα βάλει γκολ στο παιδί του. 
Είναι χύμα και λερώνονται με μεγαλύτερη ευκολία στα χώματα, είναι εφευρετικοί στα παιχνίδια (το τονίζω, όχι στα παραμύθια), κάνουν τους κασκαντέρ στις παιδικές χαρές και βασικά είναι αστείοι όταν λένε τραγούδια στην κούνια.  Τα βλέπω τα μωρά, ξεκαρδίζονται όλα μαζί τους - κανένας σεβασμός στον στυλοβάτη της οικογένειας.
Το εκτιμώ που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν κανένα ρόλο τους.  Θέλουν να απλώνουν τις φτερούγες πάνω από την οικογένειά τους, θέλουν να προσφέρουν οικονομική στήριξη και συναισθηματική πληρότητα, θέλουν αδιάκοπα να είναι καλοί σύζυγοι και εραστές.  Εννοείται ότι δεν είναι super ήρωες, πολλοί όμως είναι πραγματικά super Μπαμπάδες, και ότι δεν θα τα καταφέρουν σε όλα εξίσου καλά.  Εκεί θέλει απλά ένα τρυφερό φιλί, ένα πατ πατ στην πλάτη, ένα ειλικρινές χαμόγελο και την ίδια λάμψη στο βλέμμα που είχες ένα μήνα πριν, τότε που εκτελούσαν όλες τις αποστολές, σαν ένας ατσαλάκωτος Tom Cruise, με απόλυτη επιτυχία.
Επίσης, στους νέους μπαμπάδες (μετά που περνάνε τα χρόνια ξαναξεχνιούνται) βγαίνει ο ιππότης της Στρογγυλής Τραπέζης από μέσα τους.  Μην δουν έγκυο (σε συνδιασμό με ουρά σε ταμείο), μαμά με μωρό (σε συνδιασμό με σκαλοπάτια), μαμά με καρότσι (σε συνδιασμό με παρκαρισμένα αυτοκίνητα αλά Κυψέλη) που να μην βοηθήσουν, να μην ορμήσουν στο σκηνικό σαν άλλοι Incredible HulkS (μόνο η πολεμική κραυγή λείπει) και να την σώσουν από την δύσκολη κατάσταση.
ΑΛΛΑ... υπάρχει πάντα ένα αλλά...
Οι πιο πολλοί τα κάνουν όλα αυτά επειδή διαλέγουν μόνοι τους το πότε.
Διαλέγουν εκείνοι την ημέρα που θα βγουν για καφέ με καρότσι, που θα πάνε στο super market με το γιο τους, που θα παίξουν μπάλα με την κόρη τους, επιλέγουν μόνοι τους το δίωρο που θα ξοδέψουν στο πάρκο, το βράδυ που θα διαβάσουν παραμύθι και την στιγμή που θα αφήσουν την sambuca ή την εφημερίδα για να τρέξουν πίσω από το παιδάκι τους.
Αυτό αυτόματα δεν μπορεί να τους εκνευρίσει, να τους κουράσει ή να τους στρεσάρει.  Ουσιαστικά είναι μία λιγότερο εγωκεντρική επιλογή τους.  Η μαμά ούτως ή άλλως τα κάνει όλα αυτά και φαίνεται και ευτυχισμένη (ή αλλιώς, ολοκληρωμένη, βρήκε τον προορισμό της σε αυτή την ζωή!) και ο μπαμπάς θα την πλησιάσει να την βοηθήσει την ώρα που έχει τελειώσει το champions league, αγνοώντας ίσως ότι και εκείνη ήθελε να δει το Notting Hill για δέκατη φορά λίγο πριν.  Ναι, ναι, πάλι το σημείο που η Anna λέει με μελιστάλαχτο τόνο:
"After all... I'm just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her."
Αγόρια, ακούστε προσεκτικά.  Γίνατε μπαμπάδες με τατουάζ και μηχανές, με indie rock & deep house ακούσματα και μπαρότσαρκες, με all star και skinny jeans, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να γίνετε στ'αληθεια ριζοσπαστικοί.
Να κάνετε πραγματικά κασκαντεριλίκια, να βοηθάτε στο σίδερο, να τα αλλάζετε μόνοι σας, να τα κρατάτε με υπευθυνότητα ισόποσα με την μαμά, να ψωνίζετε βιολογικά φρούτα και καμια φορά να την περιμένετε βράδυ να γυρίσει από έξοδο για να της κάνετε μασάζ στην πλάτη.  Ναι, αφού τα έχετε βάλει για ύπνο κάνοντας όλα τα απαραίτητα steps, χωρίς να φωνάξετε την μαμά/πεθερά/φιλιππινέζα να βοηθήσει και ναι, πριν το παιδί γίνει 2-3 χρονών που συννενοείστε τέλεια.
Σας θέλω να πιάνετε τα vibes στον αέρα.  Μην κάνετε ότι αγνοείτε το βλέμμα απόγνωσης όταν πια εκείνη είναι όρθια τρία τέταρτα γιατί εσείς τσακώνεστε σε τραπέζι φαγητού για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας και μην μουδιάζει όλο σας το σώμα όταν εκείνη πάει να σηκωθεί για 100η φορά από την ξαπλώστρα που απολαμβάνει την μπίρα της στην παραλία, επειδή πρέπει να τελειώσετε την σελίδα/ανάλυση για την πορεία της Εθνικής στο μουντιάλ.
Και μην κωλοβαράτε στο γραφείο (σας βλέπω...) γιατί ασυνείδητα έχετε πιάσει τον εαυτό σας πολλές φορές να χαίρεται που γυρνάτε στο σπίτι και έχουν κοιμηθεί.  Και παράλληλα να στεναχωριέστε που εκείνη την έχει ψιλοπάρει ο ύπνος στον καναπέ, γιατί όχι, δεν έχει sex αγάπη μου σήμερα.
Για να σας δω να γίνετε πραγματικά η καινούργια γενιά μπαμπάδων.  Και όποια τολμήσει να σας ευνουχίσει - δεν τα διπλώνουμε έτσι τα κορμάκια! - ας την πάρει και κανένας διάολος. 
Μοντέρνο είναι και αυτό.  Με τον τρόπο του.

p.s: that's just me saying bullshit.  Αν θέλετε να ακούσετε και την άλλη πλευρά... http://mamadesmpampades.gr/bloggers/