Μιλάνο part I

Καλησπέρα 2 all.
Γυρίσαμε από Μιλάνο, χθες αργά το βράδυ - λίγο καθυστερημένοι λόγω της άτυπης απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, εντελώς εξοντωμένοι λόγω της μιλανέζικης υγρασίας και πολύ καταβεβλημένοι λόγω της 5μηνης κοιλιάς που κουβαλούσαμε οικογενειακώς (ο καθένας για τους δικούς του λόγους βεβαίως!)
Εκεί λοιπόν έγιναν τα εξής παράδοξα.
- Δεν έβρισκα παπούτσια στο νούμερό μου. Ήταν 2η εβδομάδα των εκπτώσεων και τα shopaholic κοράκια είχαν εξαφανίσει τα πάντα.
- Ο γιος μου από απλός ταλιμπάν-εκτελεστής μεταμορφώθηκε σε Osama Bin Laden.
Δεν είχε σταματημό, δεν είχε ησυχία, δεν ήθελε να κάθεται πολύ ώρα στο καρότσι, δεν ήθελε να περπατάει παρά μόνο να τρέχει και να χοροπηδάει και ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΑΓΑΖΙΑ. Αυτό το πλήγμα πάλι.... Πόσες θυσίες να κάνουμε και εμείς οι γονείς?
- Κοιμήθηκε μόνο ένα μεσημέρι στο καρότσι, ευτυχώς μέσα στο Rinascente, όπου και πάλι εμείς, οι γονείς-θυσία, ψωνίσαμε μόνο γι'αυτόν. Και πήραμε και δύο πραγματάκια για το νο2.
- Επιβεβαιώθηκα στο ότι ο γιος μου με τον άντρα μου είναι δύο μεγάλοι καραγκιόζηδες. Είμασταν μαζί full time 5 μέρες και με πόνεσε η κοιλιά μου από τα γέλια, από τις σκανταλιές, από τα αστεία τους - γελοίοι τύποι πραγματικά!
- To πρόγραμμά μας μεταμορφώθηκε σε πρόγραμμα ενηλίκων μαγικά και αυτόματα. Κοιμόμασταν σκασμένοι από το φαγητό στις 12 την νύχτα και ξυπνούσαμε και οι τρείς μαζί στο διπλό κρεβάτι στις 12 το μεσημέρι!
- Οι Μιλανέζοι δεν έχουν παιδιά. Κυκλοφορούσαν μόνο καρότσια με τουριστάκια και στα εντελώς τίπικαλ ιταλικά εστιατόρια που πηγαίναμε ο γιος μου μονοπωλούσε το ενδιαφέρον (λέμε τώρα... σε γενικές γραμμές τον έγραφαν. ίσως και να τους ενοχλούσε)
- Μετάλαβε στο Duomo γιατί τυχαία βρεθήκαμε εκεί μέσα Κυριακή, την κατάλληλη ώρα. Και επειδή ο παππάς δεν το πιστεψε ότι είναι βαπτισμένος καθολικός (το γατόνι...) έδωσε αυτό το ostia στον άντρα μου και το μοιράστηκαν.
- Η αποστολή shopping στέφθηκε με παταγώδη επιτυχία. Ο μικρός Bin Laden μας το στέρησε ρητά και κατηγορηματικά, και εντάξει, εγώ λόγω φαλενοποίησης ρούχα δεν θα έπαιρνα, αλλά μία τσαντούλα στις εκπτώσεις? Ο καημένος ο μπαμπάς του που έτρεχε όλη την ώρα πάνω κάτω και είναι και στυλάκι? Τίποτα, δύο ζευγάρια παπούτσια και οι δύο μαζί και ένα μαγιό. Ξεφτίλα, πρώτη φορά γυρίσαμε από το Μιλάνο με -κυριολεκτικά- άδεια χέρια.
- Ο γιος μου έκανε ντροπές. Δεν το είχα ξαναδεί, και μου φάνηκε cute. Τον κόμπλαραν οι Ιταλίδες.
Πάντως καλό, χρυσό το Μιλάνο και το αγαπάμε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Αλλά τα παιδιά δεν τα έχει πολυφροντίσει και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες.
I'll be back. x