O γιος μου είναι gay...

.... και ο τίτλος, κατά τα πρότυπα της Cop's wife, της μπλόγκερ που έχει προκαλέσει σεισμό στην Αμερική με την ανάρτησή της, εντελώς ψαρωτικός.
Ήθελα απλά να σχολιάσω όλα αυτά που διαβάζω τελευταία, σχετικά με τα μικρά αγοράκια που αποκλίνουν, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, από το πρότυπο φτύνω-ροχάλες-βαράω-και-παίρνω-με το-έτσι-θέλω-όλα-τα-παιχνίδια-από-όλα-τα-παιδιά-του-πάρκου.  Και όταν μεγαλώσω, ξύνω τ'αρχίδια μου ενώ περπατάω στο δρόμο, είμαι τσαμπουκάς και βρίζω χριστοπαναγίες με την παραμικρή ευκαιρία.  Ουπς, παρασύρθηκα.
Αρχικά, το περιβόητο post που ξεκίνησε την θύελλα των αναρτήσεων, αναδημοσιεύσεων, τηλεοπτικών και μη συνεντεύξεων, κατηγοριοποίηση των ομοφοβικών μαμάδων από το Οχάιο vs. των προοδευτικών από το Μπρούκλιν, βρίσκεται εδώ. (και η ελληνική απόδοση, εδώ.)
Αν μη τί άλλο, πρόκειται για μία ανάρτηση που πληγώνει το στομάχι, το κατεστημένο, τους comme-il-faut γονείς, και τους ομόκεντρους καθώς πρέπει κύκλους τους που δεν διστάζουν να προσβάλλουν ένα 5χρονο αγοράκι προκειμένου να υποδείξουν στην μαμά του πώς αυτό πρέπει να φέρεται και να συμπεριφέρεται.  Μπορεί να μην ξεκίνησε έτσι, να ήταν απλά ένα αποτέλεσμα οργής και αγανάκτησης, ή η πίκρα και ο τσαμπουκάς μιας μαμάς που στην πραγματικότητα έχει κρίνει ότι το μόνο που την νοιάζει είναι ο γιος της να είναι καλά και ευτυχισμένος, αλλά κατάφερε να κινητοποιήσει μηχανισμούς και συζητήσεις που στην τελική ίσως να βοηθήσουν πολλούς γονείς και πολλά παιδάκια στην συνέχεια της ζωής τους.  Όλες οι μαμάδες αυτή την στιγμή στο διαδίκτυο συζητάνε αν είναι ok τα μικρά αγοράκια να μπουκάρουν στο σαλόνι φορώντας τακούνια & φορεματάκια, την ίδια στιγμή που τα μικρά κοριτσάκια μπορούν να παρελάσουν στα πάρτυ ντυμένες ο Μπάμπης ο νταλικιέρης και να μην νοιάζεται κανείς.  Και αυτό το κατάφερε αυτό το ποστ.  Και μόνο γι'αυτό, εγώ το επικροτώ.
Τώρα, ενώ στην αρχή "κλώτσησα" λίγο με τον τίτλο, ίσως να προτιμούσα το "My son might be gay", γιατί μου υπογράμμισε μία απολυτότητα και μία παραδοχή που θεωρώ αδιανόητη λόγω αυτής της συμπεριφοράς, καταλαβαίνω ότι το έκανε για να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερα κλικ στην σελίδα της.  Είναι πιασάρικος ο τίτλος, μπαίνεις να διαβάσεις εύκολα. 
Αυτό που μάλλον ήταν το μόνο που με ενόχλησε, είναι το προφανές, η υπερβολική έκθεση του γιού της σε όλη αυτή την δημοσιότητα.  Τον έχει βάλει παντού σε φωτογραφίες, βίντεο και λίνκς, αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν τον έχει ρωτήσει.  Γιατί τελικά η ίδια μπορεί να είναι μία θαρραλέα μαμά που βάζει τους άλλους στην θέση τους in no time, αλλά ο γιός της δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί και θέλει να το διαχειριστεί όλο αυτό.  Και τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ, πολύ κακά και πολύ, πολύ σκληρά.  Οι γονείς δε αυτών των κακών και σκληρών παιδιών και οι δάσκαλοί τους ακόμα, μπορούν να γίνουν πολύ χειρότεροι.  Και η θαρραλέα μαμά δεν θα είναι κάθε λεπτό δίπλα από τον γιο της για να τον υπερασπιστεί, όταν εκείνος δεν επέλεξε ποτέ να συμμετάσχει σε έναν τόσο σαρκοβόρο πόλεμο.
Κατά τα άλλα, έχω ξεχωρίσει μαγικές ατάκες σε αυτή την ανάρτηση.

If you think that me allowing my son to be a female character for Halloween is somehow going to ‘make’ him gay then you are an idiot. Firstly, what a ridiculous concept. Secondly, if my son is gay, OK. I will love him no less. Thirdly, I am not worried that your son will grow up to be an actual ninja so back off. (εντάξει, τέλειο).

I hate that my son had to learn this lesson while standing in front of allegedly Christian women. I hate that those women thought those thoughts, and worse felt comfortable saying them out loud. I hate that ‘pink’ is still called a girl color and that my baby has to be so brave if he wants to be Daphne for Halloween.


My job as his mother is not to stifle that man that he will be, but to help him along his way. Mine is not to dictate what is ‘normal’ and what is not, but to help him become a good person.


Ο επίλογος βέβαια, τα σπάει: And my little man worked that costume like no other. He rocked that wig, and I wouldn’t want it any other way. (καρδούλες)

Πάντως αυτό το άγχος με τα αγοράκια, μήπως και "παρεκκλίνουν" από την εικόνα που το μάτι έχει συνηθίσει και η πλειοψηφική συμπεριφορά έχει υπαγορεύσει, είναι παγκόσμιο φαινόμενο.  Δεν τολμάει αγοράκι να εμφανιστεί για πλάκα με κοκκαλάκι και φιογκάκι χωρίς να κεραυνοβοληθεί από το βλέμμα μάτσο μπαμπά που με την πρώτη ευκαιρία θα το τραβήξει ενοχλημένος και θα βρίσει και όποιον γέλασε ταυτόχρονα. Συνήθως πρώτη από όλους τη μαμά που το "επέτρεψε".

Ας το παραδεχτούμε. 'Οσον αφορά τους άλλους, είναι ok. Μπορούμε να είμαστε προοδευτικοί, ανοιχτόμυαλοι και μοντέρνοι, αν όμως ο γιος μας σκάσει μύτη με τις γόβες της μαμάς και κραγιόν στο Χριστουγεννιάτικο δείπνο παρουσία της θείας Κούλας, το πιθανότερο είναι να μην τον υπερασπιστούμε βγάζοντας νύχια, όπως δηλαδή έκανε η μαμά του Boo, αλλά να τον οδηγήσουμε μαλακά στο δωμάτιό του για να αλλάξει εμφάνιση.
Μιλώντας πάντα προσωπικά, απολαμβάνω την συγκατοίκηση με ένα γιο που εκδηλώνει έντονη θεατρική τάση.  Διαρκώς, από πριν κλείσει τα δύο χρόνια, υποδύεται κάποιον - συγγενή, ταμεία στο super market, φίλη μου, παιδάκι στις κούνιες, μαμά του πάρκου, δασκάλα, τον κύριο που μένει από κάτω, το ντελίβερι μπόι, την Σία Λιαροπούλου (true story). Και υποδύεται στο φουλ, κάνει φωνές, φοράει τακούνια, φουλάρια, γραβάτες, παίρνει ύφος, ποζάρει, αντιγράφει όλες τις ατάκες, άντρας ή γυναίκα, ποτέ δεν ξεχωρίζει το ρόλο του. Επίσης γνωρίζει με λεπτομέρεια όλα τα καλλυντικά.  Οι άντρες δεν έχετε πολλά, βαρέθηκε ένα παιδί 2,5 χρονών να ρωτάει συνέχεια για μία ξυριστική μηχανή.
Ενώ λοιπόν υποδύεται κάποιον, ή προσπαθεί απλά να τραβήξει το ενδιαφέρον, πιάνω με την άκρη του ματιού μου τον μπαμπά του να δυσανασχετεί όταν οι συγκεκριμένοι ρόλοι συμπεριλαμβάνουν για πολύ ώρα τσάντα και φορεματάκι. Παρόλο που ο μπαμπάς του είναι νέος, προχωρημένος και άνετος.  Και του έχει πάρει δώρο καροτσάκι από το ELC (για κάποιον λόγο τα βγάλανε και αυτοί τα μπλε, μην μου πείτε για τα gay 3χρονα) πάνω στο οποίο βάζει με φροντίδα το "καφέ" (έτσι το λέει) μωράκι του και πάνε όλοι μαζί στο πάρκο και ας παίζει συνέχεια μαζί του το αγαπημένο παιχνίδι ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, μία κουζίνα που λατρεύει.  Μην χαμογελάτε, νομίζω τελικά ότι για πολύ λίγους από εμάς κάτι τέτοια είναι αυτονόητα, και πάντα όταν δεν μας αφορούν προσωπικά, ενώ υπάρχει ακόμα το ταμπού του δώρου-κουζίνα σε αγοράκι και αυτό το γνωρίζω προσωπικά. Βλέπετε οι άντρες έχουν ακόμα και σήμερα λιγοστές επιλογές, ή μάλλον λίγες τους δίνονται.  Κατσαβίδια, νταλίκες και τρένα, αυτοκίνητα, πίστες και όπλα και τελειώσαμε, ενώ ταυτόχρονα, στο άλλο άκρο, η ευγένεια, η ευαισθησία και η τρυφερότητα χτυπάνε σε πολλούς ανεγκέφαλους επικίνδυνα καμπανάκια. Τον Βάλτερ τον έχουν μπερδέψει αρκετές φορές με κοριτσάκι και τον έχουν κοιτάξει περίεργα όταν πηγαίνει σε fellow ταλιμπάν και τους λέει "μου δίνεις και εμένα λίγο το αυτοκινητάκι, σε παρακαλώ πολύ;". Δεν είναι καθόλου τσαμπουκάς, πόσο ανόητο να πρέπει να είναι και αυτό για να συμβαδίζει με την επικρατούσα εικόνα, πόσο ευτυχώς που δεν είναι αυτό γιατί σε μερικά χρόνια θα καταντούσαμε να μαχαιρωνόμαστε στα φανάρια και να βγάζουμε σιδηρολοστούς στις δημόσιες υπηρεσίες. Ερμ, κάτσε, αυτό νομίζω ότι γίνεται ήδη.
Αυτό που λέω είναι να κρατήσουμε τις ταμπέλες για τους επαρχιακούς δρόμους. Να σταματήσουμε την τρομοκρατία λόγω της διαφορετικότητας στις επιλογές των παιδιών. Να ανοίξουμε τους ορίζοντες των αγοριών, γιατί οι μονόδρομοι είναι το μόνο αδιέξοδο. Να στηρίζουμε τα παιδιά μας σαν βράχοι γιατί όλες οι φοβίες δημιουργούνται από την απόρριψη. Να τους θέλουμε καλούς πολίτες, θαρραλέους, συμπονετικούς, να μην τους πληγώνουμε, μειώνουμε, ξεσκίζουμε γιατί φοβόμαστε ότι αν δεν το κάνουμε εμείς πρώτοι θα το κάνει κάποιος άλλος.
Επίσης να μην παρεμβαίνουμε ούτε στα κομμωτήρια με ατάκες (το 'χω ακούσει ε, έτσι ακριβώς) "να του τα κόψεις αγορίστικα, να φαίνεται ότι είναι άντρας βαρβάτος", ούτε στη ντουλάπα τους με σχόλια για χρωματικές επιλογές.
Το ροζ είναι unisex όπως και το σιέλ, τα χρώματα όλα τους φωτίζουν, τα μαλλιά τους είναι υπέροχα φρεσκολουσμένα, και ο άντρας που ξέρει να μαγειρεύει είναι sexy as hell.

Δείτε και άλλα σχετικά links:

http://blogs.babble.com/strollerderby/2010/11/06/my-son-is-gay-princess-boy/
http://blogs.babble.com/strollerderby/2010/11/09/memo-to-cops-wife-let-your-son-tell-us-hes-gay/
http://today.msnbc.msn.com/id/40069385/ns/today-parenting/