Εκούσιος Εγκλεισμός.

Αν αυτή η εγκυμοσύνη μου άφησε κάποιο κατάλοιπο - εκτός από τα προφανέστατα, για να μην επανέρχομαι - είναι η κοσμοφοβία.
Σήμερα συμπληρώνω την 16η μέρα εγκλεισμού στο σπίτι (μαιευτηρίου συμπεριλαμβανομένου), από επιλογή.
Είναι πολύ περίεργο αυτό που μου συμβαίνει.
Με διακατέχει μία τεράστια άρνηση επαφής και επικοινωνίας με τον έξω κόσμο (όχι διαδικτυακά, προσωπικά), τόσο τρομακτική άρνηση, που πρέπει να ομολογήσω ότι ούτε στην βεράντα δεν έχω βγει για να αναπνεύσω λίγο παγωμένο, αναζωογονητικό αέρα.
Δεν έχω αισθανθεί Χριστούγεννα εκτός από την ημέρα που φτιάξαμε το δέντρο, δεν έχω ψωνίσει για τους αγαπημένους μου, δεν έχω εκστασιαστεί μπροστά από καμία βιτρίνα, δεν έχω πάει με τον γιο μου σε κανένα Χριστουγεννιάτικο event που χαζεύεις τον Άγιο Βασίλη, ακούς παραμύθια και στροβιλίζεσαι στο καρουσέλ με τα χρυσά άλογα και τα πολύχρωμα λαμπιόνια.
Δεν έχω νιώσει στα κόκκαλά μου το κρύο του Δεκεμβρίου, δεν έχω κάνει ούτε μία μικρή βόλτα χωρίς την μεγάλη μου κοιλιά, δεν έχω αγοράσει κανένα από τα αγαπημένα μου περιοδικά από το περίπτερο στην πλατεία και δεν έχω κρέμα νυκτός.  Μου τελείωσε προχθές.
Κάτι με φοβίζει εκεί έξω.  Κάτι με απωθεί από το να πάω να ανακατευτώ με όλους αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούν γενναία να μπουν στο εορταστικό spirit μέσα σε όλα αυτά τα σκατά που συμβαίνουν, με την εμφάνιση που πιστεύω ότι έχω και την ψυχολογία που σίγουρα κουβαλάω.
Ποτέ δεν είχα υπάρξει τόσο αμέτοχη. Τόσο μουδιασμένη και τόσο ακούνητη.
Τόσο μοναχική και τόσο σιωπηλή.
Και ποτέ τόσο μελαγχολική.  'Οχι τόσο, όχι τα Χριστούγεννα.
Το ξέρω, είναι έτσι όπως μου τα γράψατε, μου τα είπατε και όπως τα ξαναέζησα, είναι οι παλιοορμόνες που στήνουν τρελό χορό, αλλά πότε τελειώνει αυτό το πάρτι? 
Το ρεβεγιόν θα το προλάβουμε?  Να ραφτώ ;-) ?
(Δεν άντεχα να τελειώσω με μιζέρια......)

πι.ες: Αν έβγαινα για κάτι, θα ήταν γι'αυτό.
πι.ες 2: Σας αφιερώνω ότι πιο γλυκό, τρυφερό και συγκινητικό έχω δει τον τελευταίο καιρό, που μου έστειλε μια φίλη στο fb μετά από ανάρτηση στάτους με sad χαρακτήρα, εκτός από το πρόσωπο της κόρης μου την ώρα που γεννήθηκε.
A! Και το φιλί που της δίνει ο γιος μου για καληνύχτα.

The missing piece meets the big O