Μιλάνο part II

Φάγαμε παγωτό nocciola, με ολόκληρα φουντούκια και μία ανεπαίσθητη αίσθηση πραλίνας και παγωτό nutella, με την ίδια παχύρευστη γεύση που έχει αυτό το μαγικό spread στο βάζο, αλλά παγωμένη.
Σκοτώνω για τα παγωτά στην Ιταλία. Πιστεύω ότι είναι τα καλύτερα στον κόσμο. Ο γιος μου περιέργως τρώει μόνο βανίλια και όταν του πήραμε μία κλασική γρανίτα φράουλα από αυτές τις κλασικές καντίνες στο Duomo που πουλάνε και ποπ κορν, φυσικό χυμό πορτοκάλι και καραμέλες-πιπίλα, την είπε "schifo", δηλαδή αηδία, μπροστά στον καντινιέρη, απροκάλυπτα.
Φάγαμε επίσης φανταστικά μακαρόνια, πάντα άψογα al dente και ποτέ με την σάλτσα-σούπα να μένει στο πιάτο. Αυτά για τον γιο μου δεν ήταν καθόλου "schifo", το αντίθετο μάλιστα, του προκαλούσαν τόσο πολύ ενθουσιασμό που παρέμενε στο τραπέζι μέχρι να τελειώσουμε και εμείς το φαγητό μας. Πήγαμε σε κλασικές, Ιταλικές τρατορίες (το D&G Gold & το εστιατόριο του Bulgari hotel το αφήσαμε για άλλη επίσκεψη) με λευκά κουρτινάκια στα παράθυρα, φωτογραφίες/αυτόγραφα των διάσημων που τις έχουν επισκεφθεί και καρέκλες από την δεκαετία του 30. Η πάστα μας ήταν συγκλονιστική στην Santa Lucia, στην Via San Pietro all'Orto 3, στο κέντρο της πόλης και η fiorentina με τις φρέσκιες, λεπτές πατατούλες (για δύο) απλά τέλεια, στο Giardino dei segreti, via P. Sottocorno 17.
Αν τώρα την έχετε δει κάπως πιο τρέντι, να πάτε στο Obika mozzarella bar της Rinascente που λέγαμε, με συγκλό πιάτα μοτσαρέλας - που καθόμουν η βλάχα και το φωτογράφιζα για να σας το δείξω και φυσικά, έχει site.
Ζήλεψα και αυτά τα τεράστια, αχανή, καταπράσινα πάρκα που έχουν οι ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, με τα ποδήλατα, τα σκυλιά και τα παιδιά να τρέχουν ξέφρενα κάτω από υπεραιωνόβια δέντρα, να κάνουν τούμπες ξυπόλητα στο γρασίδι, να καταβρέχονται με το παγωμένο από τις βρύσες νερό και να κυνηγάνε τα σύννεφα με βροντερά γέλια.
Αν πάτε στο φημισμένο parco sempione του Μιλάνου και είστε με παιδί, μπείτε από την είσοδο που είναι το arco della pace, και θα δείτε αριστερά σας μία ωραία, μεγάλη παιδική χαρά με τρενάκι, πίστα με αυτοκινητάκια, μίνι καφέ και εργαστήρι δημιουργικής απασχόλησης.
Μ'αυτά και μ'αυτά έφτασε και η ώρα της επιστροφής.
Οι ήρωές μας έφθασαν στο αεροδρόμιο νωρίς (γιατί? αφού ο γιός τους είχε πια τελείως εκτροχιαστεί και ούτε εκεί τους άφησε να ψωνίσουν!) με την τσάντα έτοιμη από tips & tricks για να την βγάλουν καθαρή στο αεροπλάνο.
Αν είναι λοιπόν να το παίξω και εγώ μαμά-ξερόλα (πασίγνωστη κατηγορία στις τάξεις των μαμάδων, και είδος που προσωπικά σιχαίνομαι), θα επέλεγα ως top στην λίστα της απασχόλησης στο αεροπλάνο το portable dvd player με dvd αγαπημένο και δοκιμασμένο και όχι ολοκαίνουργιο που μπορεί να αποδειχθεί μούφα, καινούργια, πολλά αυτοκόλλητα (εμείς κάναμε και μία εικαστική παρέμβαση στα βαρετά αεροπλάνα της aegean) που χρησιμεύουν και σαν εναλλακτικά τατού, και δικό του σεντονάκι για να κάνει ριλάξ-κοζερία.
Όπου και αν πάτε με το παιδάκι σας (ή το γκομενάκι σας, whatever) να/θα περάσετε πολύ ωραία. Και όπως ξέρετε όλοι μέχρι τώρα, χιούμορ χρειάζεται η ιστορία, υπομονή και εφευρετικότητα.
Καλά Ταξίδια.