Ψυχαναλύομαι.

Σήμερα γύρισα από τον γιατρό μου ολοκληρώνοντας με επιτυχία (?) το πρώτο μου επίσημο ραντεβού στον 9ο μήνα.
Το νο 2 είναι 2700,  η διαστολή είναι ελάχιστη και από Δευτέρα ξεκινάω - λέει ο Μονεμβασίτης τώρα, δεν το δένουμε και κόμπο - συστηματικό περπάτημα περίπου 5 χιλιομέτρων ημερησίως.

Ως δηλωμένη τεμπέλα, τύπου say it loud and be proud, χλωμή την βλέπω αυτή την δοκιμασία.  Θα το προσπαθήσω βεβαίως, αλλά δεν υπόσχομαι γιατρέ μου.

Κατά τα άλλα, είμαι σε περίεργη φάση.  Έχω τις πολύ πολύ κλειστές μου, δεν θέλω πολύ κόσμο και ούτε πολλά ζόρια, από την άλλη θέλω να είμαι συνέχεια έξω, να πίνω ωραίο καφέ και να βολοδέρνω σε βρεφικά πολυκαταστήματα μέχρι να με πιάσουν τα νεύρα μου, να γυρίσω σπίτι, να κάνω λίστα super market και λίστα things-to-do, για να με πιάσουν ακόμα περισσότερα νεύρα και απελπισία που τίποτα δεν προχωράει και να κλειστώ σε ένα δωμάτιο, με μόνη σκέψη τί κρίμα που δεν είμαι κάτι μουγκό, σερνόμενο και με κρυψώνα στην πλάτη, όπως η χελώνα ή το σαλιγκάρι.
Νεύρα, πολλά νεύρα.  Και απογοήτευση με πιάνει και μαυρίλα και στεναχώρια και δάκρυα.
Αλλά τα νεύρα μου τσακίζουν κόκκαλα, γκρεμίζουν τοίχους και κατρακυλάνε απειλητικά προς τους άλλους σαν τεράστιες χιονοστοιβάδες.

Τουλάχιστον μου βγήκε αργά στην εννιάμηνη πορεία μου όλο αυτό.  Τί περίεργο συναίσθημα όμως, να θέλω να είμαι συνέχεια στην τσίτα, να αρνούμαι να ευθυμίσω.  Μέχρι και το δωμάτιο, το αγαπημένο μου project, έχει μείνει λίγο πίσω.

Και μέσα σε όλα αυτά, νομίζω ότι έχω χάσει και ολίγον από έμπνευση.  Ήμουν φουλ σε ιδέες, προχωρούσα και σκέφτομουν ατάκες, τίτλους, παραγράφους, ποστ ολόκληρα και πάνω από το κεφάλι μου άναβαν λαμπάκια.  Τώρα, αισθάνομαι ότι κολλάω.  Και ότι βαραίνω, όπως με βαραίνει η κοιλιά μου την ώρα που προσπαθώ να κάνω απλά πράγματα, όπως το να ανέβω ένα γελοίο σκαλάκι για παράδειγμα.
Anyway, αυτό γίνεται πολύ προσωπικό και βαρετό μάλλον.
Σας αφήνω με φωτογραφίες από τρία πολύ γλυκά, πολύ χαριτωμένα και πολύ αυθόρμητα δωράκια που πήρα από τρείς φίλες μου.  Μην τρελαθούμε κιόλας, εννοείται ότι όλα αυτά μου φτιάχνουν το κέφι.

Angel's cake, με σαλιάρα και καλτσάκια, από Vera Wang

Απίθανη κουκουβάγια για στήριξη πιπίλας, από http://www.aliceonboard.gr/

Λεοπάρ μπαλαρίνες, νο 14-15 ( :-) ) από H&M













Εκτός από αυτές τις χαριτωμενιές, υπάρχει και ο νο1/all time classic λόγος που μου φτιάχνει την διάθεση.

Καλό ΣουΚου και όσοι γουστάρετε, να ρουφήξετε ήλιο, σαν τις σαύρες. ;-)