To νο2, aka η Κόρη Μου...

... λατρεύει τα βραδινά ατελείωτα ξενύχτια με dvd και e-shopping.
Της αρέσουν τα ruffles, τα μίνι brioches και τα τραγούδια του αδελφού της (συγκινήθηκα).
Της αρέσει το φθινόπωρο, η βόλτα στο πάρκο και τα παραμύθια με τον Φοίβο το κουνέλι.
Ξετρελαίνεται με την 3d προβολή του Avatar στο Village, με το ραδιόφωνο τσίτα στην κολλημένη Κηφισίας και με πρωινό ξύπνημα με κρύο ντους και Ξύλινα Σπαθιά.
Θέλει να αισθάνεται την Ghost μυρωδιά της μαμάς της (τα τελευταία 10 χρόνια) και να της μυρίζει ελαφρά το body soufflé της Molton Brown με λιωμένη κουβερτούρα.
Ηρεμεί με τα χάδια και με τα γλυκόλογα και αναγνωρίζει το ξύσιμο της Λούνας στην πόρτα του δωματίου που σε λίγο θα είναι δικό της.
Δεν είναι πολύ κοινωνική και ίσως είναι λίγο μυστήρια - ακινητοποιείται απότομα μόλις ξένα χέρια ακουμπούν την κοιλιά της μαμάς της, αλλά ανταποδίδει τα παιχνίδια του μπαμπά και δεν διαμαρτύρεται στις αγαρμποσύνες του Βάλτερ.
Είναι η παρέα της μαμάς της.  Της κλείνει συγκαταβατικά το μάτι και κάνει περίεργες κινήσεις για να την διασκεδάζει όταν εκείνη βαριέται κατά την διάρκεια άσκοπων συναντήσεων ή συζητήσεων, όταν δυσανασχετεί επειδή έχει κίνηση και θα αργήσει να γυρίσει σπίτι, όταν θυμώνει ή στεναχωριέται και κλαίει.
Είναι περίεργη.  Είναι ανυπόμονη.

Τώρα πια δεν είναι virtual, δεν είναι έμβρυο και δεν είναι νούμερο.  Είναι ένα κανονικό μωρό, το νο2 είναι το χαϊδευτικό της και θέλει να έρθει να μας γνωρίσει.

Σήμερα, για πρώτη φορά, αισθάνθηκα ότι είναι η Κόρη Μας.







Τάσο, ευχαριστώ για το http://kristinandkayla.blogspot.com/.
Υπέροχες αδελφούλες, σε υπέροχες φωτογραφίες.